11 redenen waarom het gewéldig is een kleuter in huis te hebben

1. Je kan gewoon lekker in Sinterklaas geloven.

Speel het spel mee, ook al is het een leugentje. Het levert je een happy kid op én – da’s het belangrijkste – hopen chocolade, speculaas, marsepein en chocolade. En chocolade!

2. Mee onnozel doen is bevrijdend

Staan dansen op de liedjes van Prinsessia, samen naar een aflevering kijken van Pippi Langkous (Aaah, jeugdsentiment!) en je verkleden en keihard schminken met Halloween. Om dan samen aan de deuren van de buren te gaan bellen. Niemand die je raar bekijkt.

Eendjes vangen op de kermis, carnaval vieren, diertjes aaien op de kinderboerderij of dansen tijdens een optreden van - jawel - K3. Go with it. Niet tegen vechten. 't Is beter dan yoga.

3. De Efteling wordt opnieuw een plekje om naar uit te kijken

Want: je kan gewoon (zonder dat mensen je gek aankijken) een praatje staan maken met iemand die denkt dat ze Roodkapje is. Het levert je niet alleen een fijn fotootje op maar ook de bewonderende blikken (en het eeuwige respect) van kleuterlief (die zich achter de benen van papa verstopt, want er staat ook zo'n enge ridder bij).

En heb je even genoeg van de autootjes, de traptreintjes of de slakkenmonorail, dan zijn er nog genoeg andere dingen om even alleen voor aan te schuiven. Dubbel win: kleuter blij, jij blij!

Oh, en geef mij maar een kroketje als tienuurtje en 's middags een gigantische pannenkoek. Enne... bij het buitengaan nog een paar oliebollen. Niet voor mij...umm...kleuter heeft honger!

4. Kleren kopen!

Niks zo zalig als een beetje shoppen, zeker wanneer je een rotdag hebt. Maar, zoals we allemaal weten, zijn er van die momenten waarop niks goed past. Of wanneer er niks leuks te vinden is. Dan zijn er twee opties: je koopt schoenen. Die passen àltijd. Of je breidt de garderobe van kleuterlief uit. Schattige jurkjes, stoere hoodies of een skinny jeans: altijd fijn om te kopen en je hebt er nooit genoeg van! Passen hoeft niet en - mits wat overtuigingskracht - is je kleuter er ook gewoon blij mee!

5. Ze zijn al zelfstandig

'Mama/papa, dat kan ik zelleuf!'. De meeste gehoorde kleuterzin (Niet te verwarren met het meest gehoorde kleuterwoord: 'Nee').

Gedaan met sleuren met luiers, papjes, hapjes en extra kleren. Ze doen het allemaal vlotjes (ahum) en zelf. Van alleen gaan plassen en hun bord opscheppen tot t-shirts over het hoofd trekken en hun bed opdekken, kleuters kunnen al heel wat. Dat het er soms naast is of achterstevoren-binnenstebuiten aan, dat moet je dan maar even door de vingers zien.

Heb jij lekker wat tijd om die concealer op je wallen te smeren. Hey, het wordt beter naarmate ze ouder worden, maar dat eerder geleden slaapgebrek los je niet op in een half jaartje.

6. Ze hebben het niveau en de tact van een slechte Twitter-account

Maar, en dàt is een enorm verschil, ze zijn zich niet bewust van de opmerkingen die ze de wereld in gooien. Een paar voorbeeldjes van ongecontroleerde uitroepen:
'Amai, die mevrouw heeft een dikke poep!';
'Het stinkt hier!' - wanneer je bij iemand op bezoek bent.
'Sommige mama's zien eruit als oma's, he, mama? Zoals die daar!' Roepend en wijzend naar een of andere mevrouw aan de schoolpoort.
Ok, schaamrood op je wangen, maar je kan het hen niet kwalijk nemen, toch?

7. En soms blijken ze ook gewoon kleine filosoofjes te zijn

Op de meest onverwachte momenten. Of net voor ze gaan slapen. De Grote Vragen moeten net dàn beantwoord worden: over het Zijn, het leven na de dood, de complexiteit van (liefdes)relaties of een onhoudbare jeuk aan je enkel.

Uitspraken als: 'Ik wil niet Klaasje van K3 zijn, want het is toch gewoon beter om jezelf te blijven, hè, papa?! of 'De wereld is gewoon van iedereen, he!' laten je mond soms zelfs even openvallen.

8. Of getalenteerde Picasso's

De abstracte kribbelkrabbelwerkjes die je elke dag cadeau kreeg van peuterlief worden nu vervangen door echte kunstwerken met herkenbare figuren en onderwerpen. Gedaan met 'Ooh, wat mooi! Kan je me er iets over vertellen?', maar 'Wat een coole draak/alien/monsters/kabouter/... heb jij getekend!'. Het blijft wat gokken, maar handen en gezichten worden duidelijker naarmate je kleuter ouder wordt.

9. Blame it on the baby

Gaat nog steeds op. Snot op je schouder, een vuile plek op je trui, uitgesmeerde eyeliner. Nog steeds de schuld van je kind. Ook te laat komen, de was laten liggen of in slaap vallen tijdens het werk: blame it on the baby. Profiteer ervan. Nu kan het nog. 't Wordt misschien moeilijker wanneer ze 18 zijn. Hoewel...
 

10. Ze blijven je verbazen, die ongeleide projectielen

Het ritme heb je ondertussen wel, als ouder. Je weet ook hoe je kind (ongeveer) in mekaar zit: wat hij graag eet, welke kledingstukken ze liever niet draagt en hoe je haar moet aanpakken bij een 'meningsverschil'. Je kan ermee pràten. Nu ja, soms. In ieder geval al vaker dan dat met een baby kan. Toch?

Maar net wanneer je denkt dat je de handleiding van je kind eindelijk een beetje lijkt te kennen, komt er iets nieuws oppoppen. Kleuter wordt groter en jij lijkt net altijd dat kleine stapje achterop te huppelen. Voorblijven lijkt onmogelijk, het groeitempo ligt veel te hoog.