Aan mijn vriendinnen die eerder kinderen kregen dan ik: het spijt me

Ik herinner me een erg emotionele dag toen mijn baby’tje ongeveer een week oud was. Ik was aan het worstelen met borstvoeding, in combinatie met iets wat wellicht de babyblues waren. Mijn zus zat naast me en ik verbeet de pijn terwijl ik zat te kolven. Ze masseerde mijn schouders en moedigde me aan om het nog één voedingssessie vol te houden. Ik barstte in tranen uit en zei dat haar dat het me zo speet. 

Ze keek me geschokt aan. Waarom verontschuldigde ik me in godsnaam? 

Achteraf gezien is het zo eenvoudig om te begrijpen. In die rauwe momenten van het moederschap kon mijn zus me op een manier liefhebben en steunen zoals niemand anders dat kon. Gewoon omdat zij daar al eerder was geweest, hetzelfde had meegemaakt. 

En terwijl ik zo ongelooflijk dankbaar was om haar in mijn leven te hebben, voelde ik me plots zo verdrietig omdat ik niet hetzelfde voor haar had gedaan toen zij door die eerste zware momenten van het moederschap ging. Omdat ik geen idee had. 

Na die ene dag volgden er nog zoveel momenten waarop ik me zo ontzettend gelukkig voelde omdat ik omringd werd door de liefste vriendinnen op aarde, gevolgd door het besef dat ik zoveel meer had kunnen doen en zijn toen zij door hun eerste weken gingen als mama. Dus aan die vriendinnen: het spijt me. 

Aan mijn zus die maandenlang heeft geprobeerd om haar zoontje borstvoeding te geven en ontelbare uren heeft doorgebracht met lactatiedeskundigen en online fora rond voeding: het spijt me dat ik niet begreep hoe zoiets eenvoudigs als je kind voeden je het gevoel kon geven dat je faalde. Het spijt me dat ik je niet elke dag een grote knuffel heb gegeven, dat ik je niet heb verteld dat je een geweldige mama bent en dat het oké is om te huilen. 

Aan mijn vriendinnen die een zwangerschapsverlies meemaakten: het spijt me dat ik nooit heb geweten hoeveel je van iemand kunt houden die je nooit hebt ontmoet. Het spijt me dat ik totaal geen idee had van de pijn en verdriet die je doormaakte, tot ik zelf mijn kindje voelde bewegen in mijn buik (en dan nog …). Zeggen dat het me spijt zal nooit genoeg zijn om de pijn te omvatten, maar ik hoop dat je weet dat ik er altijd voor je ben. 

Aan mijn vriendin met een baby op neonatologie: het spijt me dat ik na je bericht waarin stond dat je “oké was” en “niets nodig had” niet besefte dat niets een groter verschil zou hebben gemaakt dan een warme maaltijd of een kopje warme koffie die voor je werden afgeleverd. Ik wist dat je een sterke supermama was (alle mama’s van prematuurtjes zijn dat), maar nu weet ik dat zelfs sterke supermama’s iemand nodig hebben die luistert naar wat ze niet zeggen. 

Aan mijn vriendinnen toen hun kinderen ziek waren: het spijt me dat ik nooit volledig heb begrepen hoe hartverscheurend het is om je kindje pijn te zien lijden totdat ik zelf mijn hart buiten mijn lichaam zag kloppen in mijn prachtige kleintje. Ik weet dat er niets is wat je niet zou opofferen voor je kind. Je houdt de wereld staande, maar als je iemand nodig heb die jou staande houdt, dan ben ik er nu. 

Aan mijn vriendin die in vertrouwen vertelde dat ze worstelde met postnatale depressie: het spijt me dat ik niet wist hoe zwaar de angst op je hart drukte. Het spijt me dat ik niet begreep hoe zwaar de duisternis elke avond opnieuw aanvoelde en hoe je je wanhopig afvroeg wanneer het allemaal zou voorbijgaan. 

Aan de vriendin die me een kaartje en een berichtje stuurde op mijn eerste werkdag na mijn zwangerschapsverlof: het spijt me dat ik niet meer tijd heb gemaakt om bij jou te informeren toen je terug aan de slag ging. Ik vond het altijd fantastisch om foto’s van je prachtige baby te zien en alles te horen over haar, maar ik had meer tijd moeten maken om je te laten weten dat ik aan je dacht, om je geliefd en gewaardeerd te laten voelen en om te informeren hoe het ging. 

Die fantastische vriendinnen hebben me zoveel geleerd. En ook al was er zoveel dat ik niet wist, ik weet het nu wel. Ik begreep plots zoveel dingen zodra ik mama werd. Mijn vriendinnen met ervaring hebben me door de moeilijkste momenten gedragen, en hebben met mij mee gevierd op de mooiste momenten. Zonder oordeel, zonder pretentie. En dat is goud waard. <3 

Vrij naar Mother.ly