Hoopgevend: wetenschapper en rouwende moeder heeft mogelijks de oorzaak van wiegendood achterhaald
Wiegendood is het plots en onverwachts overlijden van een baby’tje zonder dat er een lichamelijke oorzaak voor kan worden gevonden. Wetenschappers linken de doodsoorzaak al jarenlang aan een storing waardoor baby’s niet wakker worden wanneer ze stoppen met ademen in hun slaap. Maar wat die storing dan precies veroorzaakt, was nog een groot vraagteken.
Uit een studie die uitgevoerd werd in The Children’s Hospital Westmead in Sydney blijkt nu dat het enzym butyrylcholinesterase (BChE) significant lager was bij baby’s die stierven aan wiegendood. Een enzym is een eiwit dat als katalysator werkt voor een bepaalde reactie, en dit specifiek enzym speelt een belangrijke rol bij het doen ontwaken van de hersenen. Bij een te laag niveau van dit enzym zou een baby minder vermogen hebben om wakker te worden wanneer hij slaapt of om te reageren op zijn of haar omgeving.
Bij deze studie werden bloedstalen geanalyseerd van 722 baby’s, van wie 67 baby’s stierven aan wiegendood, samen met tien stalen van baby’s die dezelfde geboortedatum en hetzelfde geslacht hadden als één van de baby’s die stierven aan wiegendood. De bloedstalen werden verzameld tijdens een screening voor pasgeboren baby’s. Uit de bloedstalen bleek dat baby’s die stierven aan wiegendood een veel lager niveau van BChE hadden in de dagen na hun geboorte.
Het onderzoek werd geleid door Dr. Carmel Harrington, die zelf 29 jaar geleden haar zoontje Damien verloor aan wiegendood. Er werd haar toen gezegd ‘naar huis te gaan, te genieten van haar levende kinderen en er nog meer te krijgen.’ Maar in de plaats daarvan zegde ze haar job als advocate op, en keerde ze terug naar haar voormalige carrière als biochemicus. Sindsdien wijdde ze haar onderzoeken aan het vinden van een oorzaak van wiegendood.
De voorbije jaren is het aantal baby’s dat stierven aan wiegendood gedaald, doordat andere bepalende factoren zoals buikslapen of rokende ouders steeds meer geëlimineerd werden, maar toch sterven er wereldwijd jaarlijks nog te veel baby’s van wie de ouders geen antwoorden krijgen.
‘Niemand kon mij een uitleg geven,’ zegt Dr. Harrington. ‘Er werd mij gewoon gezegd dat het een tragedie was. Maar zo’n gebrek aan uitleg kan ik met mijn wetenschappelijke brein niet plaatsen.’
Veel rouwende ouders kampen ook met een schuldgevoel, bovenop het feit dat ze gewoon niet begrijpen wat er met hun kind is gebeurd. ‘Die gezinnen kunnen nu leven met de wetenschap dat het níet hun fout was.’
De doorbraak in het onderzoek is extreem belangrijk, al zal die niet onmiddellijk tot minder doden leiden. Het is daarom belangrijk om de preventieve maatregelen die we vandaag kennen, zoals baby’s op hun rugje laten slapen, verder te zetten. Toch opent het de deur naar meer onderzoek en verdere doorbraken in de toekomst. En dat is op zijn minst hoopgevend te noemen!
Bronnen: Scary Mommy, vrt nws
