De meeste mensen (opnieuw: niet iedereen) krijgen op zeker moment een kinderwens, dat is een biologisch gegeven – noem het een natuurlijke drang tot voortplanten. Dat is iets instinctiefs wat wij een wens zijn gaan noemen, maar het is eigenlijk iets heel natuurlijks, net zoals bij dieren.
Liefst ben je aan het begin van een nieuwe relatie al wat transparant over hoe jij staat tegenover kinderen. Als dertiger is dat natuurlijk makkelijker dan wanneer je net twintig bent. Maar stel: je nieuwe partner wil absoluut geen kinderen terwijl die wens bij jou met de jaren enkel maar sterker wordt, dan gaat dat op een gegeven moment tot spanningen leiden. En wel in die mate dat jouw kinderwens de partnerwens misschien wel overstijgt.
Dat is iets wat je niet zomaar kunt opgeven. Het is een behoefte die niet te negeren valt en die ongetwijfeld ooit tussen jullie in zal komen te staan. Durf ook naar jezelf te luisteren, en ga in gesprek, in dat ene leven dat je hebt. Durf jij je verlangen uit te spreken, en tot welke gesprekken leidt dit dan?
Wat ik ook vaak zie in mijn praktijk, zijn mama’s die graag een tweede of derde of zoveelste kind wensen, terwijl hun partner ‘het wel goed vindt zo’.
Ieders verhaal mag ruimte nemen
Veel koppels struggelen en blijven steken in eindeloze twijfels en discussies. Waar de een twijfelt, ervaart de ander oerdrang. Weet dat tijd en praten altijd tot antwoorden zullen leiden, en blijf dat laatste vooral doen, met of zonder hulp van buitenaf. Dat het geen gemakkelijke gesprekken zijn over dergelijke kwetsbare onderwerpen, lijkt me logisch. De kwestie kinderen en gezin raken aan zoveel laagjes. Toch is het belangrijk om dat gesprek aan te gaan, en nog eens, en daarna nog een keer.
Ik geef jullie graag enige richting om dit samen te doen:
- Start met het besef dat het geen gemakkelijk gesprek is. Dat alleen is al een belangrijke en goede start – dat doet de verwachtingen of het feit dat er ‘snel een oplossing’ moet komen wat afnemen. Je hoeft het niet nu (‘vandaag’) te beslissen, volgens mij kan dat ook niet zomaar bij zoiets ‘groots’ als een (volgend) kind.
- Kies een tijdstip waarop je voldoende privacy hebt en geen afleiding. Ga fijn wandelen samen, haren in de wind en met een nieuwsgierige en frisse, open blik. Of maak het gezellig binnenshuis, zonder enige stoorzender. Probeer het gesprek niet te lang uit te stellen. Wachten tot ‘het’ moment daar is, is zinloos, want dat komt nooit. Je mag en moet het dus vooral zelf creëren.
- Plan het gesprek in en bereid je partner voor door hem of haar te laten weten dat je over iets belangrijks wilt praten. Geef gerust mee over wat precies, zonder te veel in detail te treden. Zo creëer je voor beiden ‘voorbereidingstijd’.
- Ga uit van jullie gemeenschappelijke basis. Denk maar aan diepe verbinding en duurzaam geluk in jullie relatie, want wie wil dat nu niet? Je zou kunnen zeggen: ‘Ik weet dat je evenveel waarde hecht aan onze relatie, en ons gezin… maar voor mij voelt dit nog niet helemaal compleet en ik wil daar graag samen eens naar kijken.’
- Voorbereiding is fijn en neemt ook enige druk weg (mensen die in een relatie zitten met een partner die verbaal sterker is, klappen soms snel dicht, omdat zij al gauw het gevoel van een conflict krijgen – een goede voorbereiding maakt je sterker):
a. Hoe kijk jij naar jullie gezin/relatie vandaag? En in de toekomst?
b. Wat doet die wens met jou? Wat betekent (nog) een kind voor jou? Wat voel je? Wat denk je? Waar ben je bang voor? Wil je nog een zwangerschap? Bevalling? Baby? Of ook echt een kind extra aan tafel? Bespreek wat jij voelt en ervaart.
c. Probeer te benoemen waarom dat zo is. Beeld je een leven in zoals het nu is, en een leven met (nog) een kind erbij.
d. Wat zou er veranderen als er een kind (bij) komt? Hoe zou jullie relatie veranderen? De tijd samen/ apart/professioneel?
e. Kijk samen hoe jullie hier als koppel/ouders naar kijken. - Ga uit van wat er wel is (veel ongetwijfeld!), en kijk wat jullie beiden wensen voor de toekomst.
- Probeer niet te veel te veronderstellen. Ik hoor wel eens: ‘Ik denk dat mijn partner denkt dat ik denk dat hij denkt dat…’ Mijn repliek is dan kort maar krachtig: ‘ST OP en VRAAG HET HEM.’
De kans dat je er na één gesprek uit komt, is klein, en dat hoeft ook niet het doel te zijn. Het gaat niet over een nieuw tuinstel (zelfs dan?). Maak afspraken over wanneer jullie dit onderwerp weer op de agenda willen plaatsen en hoe jullie er (ieder voor zich?) in de tussentijd mee om willen gaan. Geef jezelf tijd, en geef je partner tijd. Samen komen jullie er vroeg of laat uit.
Meer lezen: Moederziel maar nooit alleen
Kinderen veranderen niet alleen je blik op de wereld, maar ook de relatie met jezelf en anderen. Als moeder sta je voor de uitdaging om jezelf trouw te blijven, terwijl je je weg vindt in het soms eenzame avontuur van het ouderschap. Matrescentie (of het proces van moeder worden) is een diepgaand proces, het overstijgt alles en is best moeilijk – en juist dat is wat het zo menselijk maakt.
In Moederziel maar nooit alleen leert Lies Clerx je niet hoe je het beter moet doen, want je doet het al geweldig. Wat ze wel doet, is je begeleiden in je groei als vrouw en moeder, door te leven vanuit je kern in plaats van vanuit de delen die je verzwaren. Met praktijkverhalen, reflectieoefeningen en visualisaties biedt het boek je de tools om bewust om te gaan met stress, angst, perfectionisme en schuldgevoelens. Het moedigt je aan om goed voor jezelf te zorgen, zonder schuldgevoel, zodat je datzelfde ook aan je kind kunt geven.
Aan het einde van de dag ben jij de enige die jezelf de liefde en aandacht kunt geven die je nodig hebt. Dit boek is jouw gids om die verbinding met jezelf te versterken en je te begeleiden op de boeiendste reis van je leven: het moederschap.
