2801fi.jpg

De keuze voor een tweede kindje

18/12/2023

Na anderhalf jaar proberen was het eindelijk zover. We waren weer zwanger! In het begin van de zwangerschap viel de reactie van onze oudste heel goed mee, maar dat veranderde wel, om het zachtjes uit te drukken.

Zou ik kunnen houden van twee kindjes?

Je gedraagt je ook niet meteen anders. Het buikje is nog niet zichtbaar en in het begin ben je niet echt bezig met de voorbereidingen in huis. 

Maar eens de twintig weken voorbij veranderde het buikje in een tonnetje en ook binnenshuis begonnen we hier en daar wat dingetjes te veranderen. Misschien begon daardoor ook het gedrag van onze oudste stilaan te veranderen...

Ineens kon ze geen minuut van haar mama gescheiden zijn. Het afzetten in de crèche werd plots een hel. Slapen wou ze niet meer in haar eigen bedje doen, ze wou ook niet meer gaan logeren bij haar grootouders en haar papa mocht haar zelfs niet meer aankijken. Op dat moment begon ik toch vaak te twijfelen of dat tweede kindje wel een goed idee was. Stel dat onze oudste zo aanhankelijk bleef, hoe zou ik dat in godsnaam gaan combineren met nog een baby? Wat deed ik mijn oudste aan? Zou onze relatie wel nog dezelfde blijven? 

Zou ik überhaupt wel genoeg liefde hebben voor twee kindjes? 

Zou mijn oudste begrijpen dat ik nog altijd evenveel van haar hou? Zou ik haar niet gaan voortrekken op de baby? Zou ik nog genoeg tijd hebben voor haar? 

Na de bevalling: liefde kent geen grenzen

Maar zodra ik bevallen was, wist ik dat liefde geen grenzen heeft. 

Het was wel ongelooflijk spannend uitkijken naar het bezoekje van ons oudste. Het voelde echt alsof ik haar bedrogen had…

Twee uur na de bevalling was het zover. En tot mijn grote verwondering… was het alsof ze de baby al jaren kende. Haar reactie was ongelooflijk positief. Ze kon de baby niet meer loslaten en had zelfs geen oog meer voor mij! 

De baby is ondertussen zes maanden en nog steeds hangen de zusjes heel hard aan elkaar.

Als de baby ontroostbaar is, is haar grote zus soms de enige die haar gesust krijgt. De baby vindt haar grote zus ongelooflijk grappig: één blik van haar is genoeg om minutenlang te schateren van het lachen.

De oudste voelt zich nu ook echt een grote zus. Er is geen discussie mogelijk: nu is ze groot, het is gedaan met klein te zijn! Ze helpt ook heel flink door het tutje te geven, een speelgoedje aan te reiken of gewoon gek te doen voor de baby. 

Het staat vast dat het nog zal botsen tussen de twee. Maar ik voel dat ze een band hebben waar zelfs ik niet meer tussen kan. Iets mooiers bestaat niet, twee zusjes