Hoe het aanvoelt om een prille zwangerschap te verliezen …
Wanneer je de eerste keer ongesteld wordt nadat je je prille zwangerschap bent verloren, als een meedogenloze reminder.
Wanneer je je ogen niet kan afhouden van de mama die naar haar schattige baby lacht in de winkel.
Wanneer de pijnscheuten in je hart en het verdriet je op de meest onverwachtse momenten genadeloos overvallen.
Wanneer je meer dan wat dan ook zwanger zou willen zijn, maar je tegelijk meer dan wat ook schrik hebt om zwanger te zijn.
Wanneer je niet weet of je er nog wel zo publiekelijk over zou moeten praten, omdat de mensen het wellicht beu zijn gehoord en je intussen al zou moeten doorgegaan zijn met je leven.
Wanneer je verder bent gegaan met je leven, maar dat niet betekent dat je er niet elke dag aan denkt en er niet elke week om huilt.
Wanneer je een babyvideo van je kind ziet van enkele jaren geleden en je zó graag zou willen terugkeren naar dat moment om jezelf te vertellen van die momenten te genieten omdat je ze misschien nooit meer zal beleven.
Wanneer je werk en je dagelijkse activiteiten je geen voldoening geven, omdat je alleen maar wil zorgen voor en wil houden van een kleine baby.
Wanneer intimiteit met je partner geforceerd aanvoelt.
Wanneer je vrienden en familieleden met baby’s probeert te ontlopen, maar je het jezelf verwijt zo jaloers en afgunstig te zijn.
Wanneer je probeert om er niet aan te denken en blij te zijn met het leven dat je op dit moment hebt, zoals iedereen je aanraadt te doen, terwijl dat je het gevoel geeft dat je jezelf, je hoop en je verlangens daarmee verloochent.
Wanneer je het probeert te vergeten en je het uit je hoofd probeert te duwen, maar dat aanvoelt alsof je op die manier dat kleine vruchtje dat in je buik zat niet herdenkt.
Wanneer je niet op zoek bent naar medelijden, maar je wel bewustzijn wil creëren voor alle vrouwen die in stilte lijden, dag na dag, jaar na jaar.
Vrij naar Mother.ly
