25 dingen die alleen ouders begrijpen

9/01/2023

Door Mamabaas

Toegegeven, wat ouders denken, zeggen en doen is niet altijd logisch. Maar logisch of niet, toch klinken onderstaande situaties veel ouders heel herkenbaar in de oren. Toch?

Per kledingmaat zo’n 637 stuks in de kast hebben liggen. Je kan nooit genoeg hebben, nietwaar.
Het belang inzien van de nobele kunst om in stilte en in het geniep chocolade of koekjes te kunnen eten. Pluspunten als je dat kan zonder het papiertje te laten ritselen, extra bonuspunten als je mét volle mond zonder blikken of blozen een vraag van je kids kan beantwoorden.
Een lekker kopje koffie of thee maken … en dat een uur later koud terugvinden.
’s Morgens met veel tijd en moeite het kapsel van je dochter fatsoeneren. Om haar ’s avonds van school af te halen met de haardos van een halve wilde. Oh ja, en waar al die speldjes en rekkertjes naartoe gaan, geen idee?!
Je oprecht afvragen welke speciale ninja-moves je kinderen hebben waarmee ze schoenen in welgeteld één uur kunnen verslijten. Serieus, hoe doen ze dat?!
Het frustrerende moment waarop je héél stilletjes de kamer probeert uit te sluipen als je kleintje éindelijk slaapt en je keihard ergens tegenaan botst, je het parket laat kraken of de deur luid piept.
Doodmoe zijn – wat een lastige dag was dat seg. En dan zien dat het nog maar 9u is …
De ijdele hoop wanneer je iets op de trap legt zodat iemand het mee naar boven kan nemen. Alleen jammer dat jij altijd die iemand blijkt te zijn …
Jezelf horen zeggen ‘En ik zal het niet nóg eens zeggen hé!’ Juist ja …
Heel hard meezingen met een liedje van Plop, Bumba of K3. En dan beseffen dat je de kinderen al een halfuur geleden op school hebt afgezet.
Zeggen dat je tot drie zal tellen, en dan wat tijd kopen: ‘2,5; 2,6; 2,7; 2,8 … Ik ben bijna aan drie hé!!’
Doodmoe zijn en naar bed gaan, maar eerst nog … de vaatwas legen, de ontbijttafel dekken, de was insteken, de voordeur sluiten, de kleren voor de kindjes klaarleggen, nog even de kindjes hun dekentje goed gaan leggen …
Jezelf elke dag opnieuw horen zeggen: ‘Jas aan de kapstok! Schoenen in de kast! Boekentas legen!’ En nog zo’n 300 andere zinnetjes die dagelijks de revue passeren …
Aan je kinderen vragen of je misschien Chinees spreekt, aangezien ze je duidelijk niet begrijpen als je hen tien keer iets vraagt.
Tijdens je douche minstens tien keer onderbroken worden omdat een kind iets komt vragen of iets nodig heeft.
Het doodnormaal vinden om aan de poep van je kindje te snuffelen om te zien of hij/zij al een nieuwe luier nodig heeft.
In de zetel ploffen en blij zijn dat je eindelijk even tijd hebt voor jezelf … om dan te merken dat de afstandsbediening spoorloos verdwenen is. En die uiteindelijk na lang zoeken terugvinden onder een kussen of in een speelgoedbak.
Aan de kinderen vragen wat ze willen eten, te horen krijgen dat het hen niet uitmaakt, en dan zelf maar beslissen. Om dan na een halfuur de vraag te krijgen wat er op het menu staat, met een ontgoochelde ‘bweikes, daar heb ik helemaal geen zin in’ als reactie op je antwoord.
Je kinderen met een spijtig gezicht vertellen dat de batterijtjes helaas uitverkocht waren in de winkel, terwijl je eigenlijk nog een mega-pack in de kast hebt liggen. Oeps!
Een klein paniekske voelen wanneer je kindje geen middagdut meer doet. Hoe gaat dat precies in zijn werk, zo'n dag zonder rustpauze?!
‘Nee, natuurlijk eten we geen chips zomaar doordeweeks.’ Een uur later, als alle kindertjes in bed liggen: even die secret stash bovenhalen!
De wekker om 7u zetten, ook al is je kind elke dag om 6u al wakker. Je weet maar nooit, en hoop doet leven!
Merken dat je vochtige doekjes voor alles kan gebruiken. Beetje gesmost? Vuile sneakers? Het huis moet gepoetst worden? … Vochtige doekjes to the rescue!
Achtervolgd worden tot op het toilet. Elke. Keer. Opnieuw.
Stiltes verdacht vinden.