Eén aflevering heeft hun 'lijdensweg' geduurd. Maar het ‘arme’ liedje van Astrid en Natalia is uitgezongen. VTM haalt het programma waarin de twee BV's een maand leven als alleenstaande mama met een beperkt inkomen van tv. Gelukkig, want aan hun korte leventje met beide voetjes op de grond had werkelijk niemand een boodschap. En al zeker geen alleenstaande ouders, voor wie het niet slechts een maand, maar constant de realiteit is.
De hele week al dumpt Vlaanderen bakken kritiek over Astrid Coppens en Natalia Druyts. Over hoe schandalig en respectloos het is dat ze in hun programma ‘Astrid en Natalia Back to Reality’ even de arme alleenstaande mama gaan uithangen.
Dat kan wél!
Hoe ze 30 dagen – een eeuwigheid als je hen mag geloven, want ‘weet je hoe lang dat is!?’ – afscheid moeten nemen van alle mogelijke luxe. Hoe ze plots moeten rondkomen met een bescheiden inkomen uit parttime interimjobs.
Hoe ze hun inboedel moeten bij elkaar shoppen in de Kringloopwinkel. En hoe ze plots moeten rondrijden in een klein autootje zonder airco, godbetert! Want ‘allez, dat kán toch niet’. Quote unquote Natalia. De plaatsvervangende schaamte woog ongeveer een ton.
Het liep al eerder mis
Zijn hun reacties en het feit dat ze het lijken op te vatten als een spelletje een kaakslag voor alleenstaande ouders die het moeilijk hebben? Ja, zonder twijfel. Zijn hun opmerkingen en ‘angsten’ in aflevering 1 ongepast en voel je de neiging om je in hun plaats te excuseren? Zeer zeker.
Loopt het daar mis? Ja, grandioos. Maar eigenlijk liep het al veel eerder fout. Namelijk op het moment dat in het brein van God weet wie het lumineuze idee ontsproot om dit programma te maken. En er dan twee wereldvreemde luxebeesten in op te voeren. Twee BV’s die ‘er wel chill in zijn’ – gelukkig zeg. Ook al moeten ze een ‘halve grote vakantie’ – paniek alom – lang de ontbering ondergaan. Wat een avontuur wordt me dat. Lachsalvo.
Maar sinds wanneer is armoede grappig? Of een avontuurlijk tussendoortje? Sinds wanneer is het feit dat heel wat gezinnen elke dag een gevecht leveren om te kunnen voorzien in zaken waar ook velen van ons niet moeten bij stilstaan iets om mee te lachen of experimenteren?
Vier op de tien Belgen zit trouwens in die situatie. Met die inleidende begon het programma … en met die zin stopte ook meteen de relevantie van de show, laat staan dat er ergens een sprankel begrip of respect te bespeuren viel.
Het liep dus fout toen dit hele circus in gang gezet werd. Toen het uitgewerkt werd met het oog op zoveel mogelijk entertainment. Want een maatschappelijk probleem als dit pak je op een luchtige manier aan, vond VTM, dat naar eigen zeggen wel een delicate oefening maakte tussen de harde realiteit van het leven en de context van een realityprogramma voor televisie.
Het bleef fout lopen en ging zo mogelijk nog een foutere toer op tijdens de opnames, zo lezen we. Want blijkbaar reden Astrid en Natalia niet met hun kleine aircoloze autootjes en stond hun luxewagen gewoon wat verderop in de straat geparkeerd. De twee sliepen zelfs niet altijd in het huis dat ze voor een maand kregen toegewezen.
Back to hun realiteit
Amper enkele dagen na de uitzending van de eerste aflevering valt het doek al over ‘Astrid en Natalia Back to Reality’. VTM haalt het programma van de buis. De kritiek is te fel, de heisa te groot. De reactie? Die komt te laat. The damage is done.
Maar kijk, opgeruimd – iets wat Astrid en Natalia tijdens hun 30 dagen ‘back to reality’ blijkbaar liever overlieten aan een poetsploeg – staat netjes. De twee dames zitten intussen al een tijdje weer in hun realiteit. Met alles wat hun hartje en dat van hun gezin verlangt.
Voor alle duidelijkheid: op dat laatste geen kritiek of afgunst of … Iedereen heeft het recht om te genieten van wat hij of zij heeft opgebouwd of verdiend in het leven. Maar doe ons allemaal en vooral mensen die het minder goed hebben een plezier, Astrid en Natalia en eventuele andere toekomstige realitysterren: blijf voortaan in jullie wereld.
En doe daar verder jullie ding, met waarschijnlijk meer dan een beperkt loontje dat jullie opstreken voor dit programma. Jullie doen werkelijk niemand een plezier met een bezoekje aan die andere, moeilijkere realiteit.
En aan alle programmamakers out there: blijf weg van onderwerpen die je niet met het juiste perspectief en het nodige respect kan aanpakken. Of doe eens een belletje naar Kristel Verbeke. Je weet wel, van ‘Zorgen voor mama’. Zij kan je misschien het een en het ander leren over hoe je omgaat met een thema als mama’s en armoede. Het is maar een idee.
