Al sinds het moment dat ik mama werd – zo’n 2 jaar geleden - ben ik zoekende naar mijn eigen moederschapsstijl. Een stijl die mij als persoon typeert, een stijl die ten goede komt van mijn dochter én een stijl die past binnen ons gezin … Sommige mama’s vinden dit dadelijk, anderen doen er iets langer over. Wie zoekt, die vindt. En sinds enkele dagen heb je MIJN stijl gevonden, denk ik – want in het ouderschap ben je natuurlijk van niks zeker. Ongelooflijk hè! Jep, I know. Na een intense zoektocht, het overschrijden van tientallen, wat zeg ik ‘duizenden’ grenzen, het houden van ellenlange conversaties met mede-mama’s en de begeleiding van verschillende therapeuten, heb ik het gevoel mijn ouderschapsstijl gevonden te hebben. Namelijk *tromgeroffel* het lui ouderschap!
Ben ik lui? Nope, absoluut niet. Zeker niet op gebied van het moederschap. Maar net dat contrast met mijn perfectionistische persoonlijkheid maakt dat ik het heerlijk vind om een luie moeder te zijn, te worden, of ja – als we heel eerlijk zijn – gewoon na te streven.
‘Tijdens het schrijven van deze tekst zit ik op mijn terras, met een glaasje witte wijn (jep, het laatste van de fles), in mijn pyjamashort (want de zomerkleren liggen nog op zolder), aan een tafel die voor 1/3 gepoetst is (want de rest van de tafel heb ik niet nodig). Verder moet mijn huis dringend gestofzuigd worden (maar mijn partner komt dadelijk thuis, dus mijn hoop ligt op zijn aanwezigheid). En ons dochtertje? Die amuseert haar te pletter op het kinderopvang.’ #luiouderschap
Anno 2023 leven we in een tijd waarin ouders vrijwel alles doen om hun kinderen te stimuleren, te helpen, te laten groeien, gelukkig te maken en alle kansen te geven. We rijden van de ene sportles naar de andere, organiseren kindvriendelijke uitstapjes op maat van ons kinderen, proberen hen zoveel mogelijk leuke ervaringen mee te geven, maken van elke verjaardag een belangrijke gebeurtenis (in thema, met bijpassende taart en nieuwe kleren) ... En daarbovenop beschermen we hen voor heftige emoties, teleurstellingen, frustraties … Een torenhoge to-dolijst, verwachtingen en moetjes dus. Alles voor de kids! Perfect toch, niet?
Sommigen beweren van niet en pleiten voor lui ouderschap.
Wat is lui ouderschap?
De voorstanders van lui ouderschap pleiten voor ouders die niet voortdurend ingrijpen, activiteiten bedenken en hun kinderen beschermen. Ze zijn van mening dat ouders juist ruimte moeten creëren zodat kinderen het zelf kunnen ervaren. Zo blijft er ook meer tijd over voor jou, als ouder, om te doen waar je op dat moment behoefte aan hebt. Stel je eens voor hoeveel gemakkelijker jouw eigen leven zou worden als je voor lui ouderschap zou kiezen. Hoezeer het stressniveau naar beneden zou schieten, hoe meer ruimte voor creativiteit en spontane activiteiten er zou ontstaan, én hoeveel geld je kan besparen door niet elke dag inkom te moeten betalen van een dierentuin, binnenspeeltuin, indoor pretpark …
Bij het horen van de “regels” van lui ouderschap was ik 100% overtuigd! Ik keek naar mijn partner, en ook hij had lichtjes in zijn ogen. Vanaf dat moment gingen we meer en meer handelen onder de hashtag lui ouderschap. En vanaf dag 1 beleefden we enorm veel plezier, vrijheid en rust.
‘Donderdag hadden mijn partner en ik een vrije dag, ook ons dochtertje ging niet naar de kinderopvang. Normaalgezien zouden we een leuke activiteit plannen om de dag te vullen, zodat verveling niet aan de orde is, en zoveel mogelijk huishoudelijke taakjes inplannen. Maar deze keer pakten we het anders aan. We creëerden een vrije agenda. We dronken gezellig koffie in de zetel, speelden met onze dochter, speelden gezelschapsspelletjes tijdens haar middagdutje (#qualitytime), deden enkel de hoogdringende huishoudelijke taken en toen “plots” de groeimelk van onze peuter bleek op te zijn, sprong mijn partner zonder morren recht om samen met ons dochtertje naar de winkel te gaan. ’s Avonds maakten mijn partner en onze dochter een spontaan uitje naar de grootouders. En ik, ik had zin om te gaan zwemmen en kon dit in alle rust en stilte doen.’
#luiouderschap
Komt deze opvoedingsstijl ook onze dochter ten goede? Volgens mij wel. Ze krijgt de vrijheid om - onder begeleiding - zelf uit te zoeken hoe het leven in elkaar zit. Ze krijgt de kans om haar knieën te schaven, over rotsen te klimmen, zelf ervaringen op te doen en om – af en toe - heerlijk nat en smerig te worden. Verder voelt het voor mij, als mama, ook heerlijk om minder speelgoed aan te schaffen, te genieten van de kleine dingen, mijn intuïtie meer ruimte te geven, creatief om te gaan met dagelijkse voorwerpen (bv. ridderkasteel maken met wc-rolletjes) en samen huishoudelijke klusjes te doen op een vrijere manier. Klinkt als muziek in de oren, niet? En …. niet onbelangrijk! Een gelukkige, rustige en vrije mama kan niets anders dan een goed voorbeeld zijn voor mijn dochtertje.
‘Het is zover, onze dochter wilt na het spelen in de speeltuin GEEN schoenen aandoen om naar huis te gaan. Rennen, roepen, tieren … Mijn reactie: “Prima, ga maar gewoon op je sokken mee naar de auto.” In de auto trekt ze – uiteraard *rolling with the eyes* – ook haar sokken uit.
Mijn reactie: “Geen probleem, wandel dan maar op je blote voeten naar binnen …” Bij het voelen van de kiezels onder haar voetjes was het duidelijk dat ze dit niet snel nog een keer gaat doen. Hihi’
#luiouderschap #gratisblotenvoetenpad #ervaringenopdoen
Zal ik ooit voor de volle 100% de luie moederschapsstijl hanteren? Nope! Ik zal nog steeds de moeder zijn die alles tot in de puntjes organiseert, natte doekjes bijheeft omdat er gegeten en gedronken zal worden en mijn dochter wil beschermen tegen kommer en kwel. Maar ik ervaar meer innerlijke rust door af en toe te handelen onder het motto #luiouderschap. En dat is wat telt, toch?
‘Mamaaaaaa … Dochtertje wil een snoepje omdat ze flink pipi op het potje heeft gedaan. Mijn reactie: “Ochja, waarom ook niet. Geniet ervan.” En ook mama en papa eten iets lekkers. Njam, njam!’
#luiouderschap
