Ik knipper even met mijn ogen,
Ik kan het nog steeds niet geloven.
Hoe snel je groot geworden bent,
En al zoveel nieuwe dingen kent.
Ik weet nog toen ik jou hier in mijn armen droeg,
Of voor je moest opstaan tot in de uurtjes ’s morgens vroeg.
Nu ben je al een peuter en een kleuter, de babytijd die is voorbij,
Dit maakt me gelukkig maar ook zo bang tegelijk.
Wetend dat je van elk moment best geniet,
Want je weet nooit wat er ligt in het verschiet.
Dans, lach, leef, geniet en wees vooral wie je wil zijn,
Ik blijf voor altijd jullie mama voor onbepaalde termijn.
Weet dat ik er nog steeds sta, dag en nacht.
Want ik sta nog steeds voor jullie paraat en op wacht.
Een blik van jullie mooie ogen,
Die zijn nooit gelogen.
Zo oprecht puur en teder voor mij.
Ik hou oprecht veel van jullie allebei.
Mama zijn heeft geen handleiding, het is iets dat je overkomt,
Je denkt dat je altijd beter kan, en vraagt je af of je er niet te weinig stond.
Maar geloof me, iedere mama of papa zal wel op een moment zichzelf tegen komen,
Gelukkig maar, want zo zullen wij ook sterker worden en verder blijven dromen.
Weet je bent niet alleen, al voelt het soms of vaak zo aan,
kijk dan naar die kleine versie die je recht voor je hebt staan.
Ondeugend, krijsend, onschuldig maar soms zo lief,
We kennen het allemaal, maar ze blijven toch onze kleine hartendief.
