De ochtenden. Die waren voor veel gezinnen heel wat rustiger de voorbije zomermaanden (al is en blijft het woord ‘rustig’ natuurlijk heel relatief met kleine kinderen in huis). Dat opgejaagde gevoel dat vaak gepaard gaat met die ochtendrush, dat viel voor veel ouders weg deze zomer. Ook voor mij. De kinderen moesten niet op tijd op school zijn en ik nam bewust enkele weken vrij waardoor de tijdsdruk van mijn werk ook even wegviel.
Nu 1 september gepasseerd is, zal die typische ochtendrush voor vele ouders alweer heel herkenbaar zijn: snel de badkamer binnen springen om ervoor te zorgen dat je er zelf wat fatsoenlijk uitziet voor de rest van de dag, brooddozen klaarmaken, de kinderen wekken en proberen in hun kleren te krijgen (is en blijft een grote uitdaging), 20 keer de kinderen aanmoedigen om toch maar voort te eten terwijl je de boekentassen en ook je eigen tas voor die dag maakt. En tussendoor zelf iets proberen te eten en een paar slokken koffie te drinken. Om dan allemaal om stipt 8u gepakt en gezakt (én met schoenen aan – ook vaak een hele strijd) op de fiets of in de auto te zitten.
Pfieuw. Hectisch. Druk. Opgejaagd.
Zelf verval ik ook veel te vaak in dit opgejaagde gevoel ’s morgens, waardoor ik (helaas) de kinderen ook begin af te jagen om verder te doen. En dit is natuurlijk voor niemand leuk.
Dit moet toch anders kunnen?
Hoe leuk zou het zijn om de dag rustiger te beginnen, zonder dat opgejaagde gevoel. Want het gevoel waarmee je de dag start, neem je mee doorheen de rest van je dag.
Aangezien het me zelf te weinig lukt om de dag rustig te starten, vroeg ik op Instagram tips van andere mama’s, hoe zij hier mee omgaan. En ik deel ze hier graag met jullie:
De (ultieme) tip die heel vaak terugkwam: vroeger opstaan. Niet leuk natuurlijk, maar hier ligt wel een groot deel van de oplossing om je minder opgejaagd te voelen. Je kan zelf vroeger opstaan zodat je klaar bent (zelf aangekleed, gegeten en de brooddozen/boekentassen van de kinderen gemaakt) voor de kinderen opstaan. En dan kan je je volledige aandacht aan hen spenderen. Of je kan ook de kinderen wat vroeger wakker maken, zodat ze meer tijd hebben voor het ontbijt etc.
Als aanvulling daarop kreeg ik ook de tip binnen dat, wanneer de kinderen wat vroeger opstaan, ze ’s morgens zelf nog tijd hebben om (even) te spelen. En als je weet dat er ’s morgens ook tijd is voor iets wat niet te maken heeft met op tijd op school/werk zijn (spelen, lezen,…) dan voel je je sowieso minder opgejaagd. Kanttekening: dat vroeger opstaan betekent dan wel dat we ook wat vroeger naar bed moeten ’s avonds…
Een andere tip die vaak terugkwam is het belang van een goede voorbereiding. ’s Avonds de kleren klaarleggen, zowel die van de kinderen als die van jezelf. Brooddozen etc. al klaarzetten, de tafel al dekken enzovoort. Dit is de praktische voorbereiding waardoor je ’s morgens minder tijd verliest. Maar je kan je kinderen de dag voordien ook al mentaal en emotioneel voorbereiden op de volgende dag door samen met hen de planning te overlopen: wie staat op met hen? Wie brengt hen naar school? Is het die dag turnen of staat er een uitstap gepland? Wie komt hen halen? enzovoort. Ook dit kan onderdeel uitmaken van die voorbereiding.
Een eigen tip die misschien wat tegenstrijdig klinkt - want ’s morgens heb je net het gevoel niet veel tijd te hebben - neem ook zelf de tijd om rustig te ontbijten. Zonder smartphone. Zelf heb ik de neiging om tussendoor, terwijl ik het ontbijt en de brooddozen voor de kinderen aan het maken ben, snel snel enkele boterhammen in mijn mond te stoppen. Maar door dit te doen geven we onze hersenen het signaal dat er duidelijk geen tijd is om rustig te eten, wat ons dan weer een opgejaagd gevoel geeft. Als je iets vroeger opstaat (zie tip 1) zodat je zelf ook de tijd hebt om rustig te ontbijten (zonder al te veel afleiding), dan geef je jouw hersenen en lichaam het signaal dat er wel degelijk voldoende tijd is en blijft dat opgejaagde gevoel uit.
Wanneer je voelt dat je toch stress begint te krijgen, wanneer dat opgejaagde gevoel wel begint te spelen, dan geef ik je graag volgende tip mee: benoem hoe je je voelt. Je gevoel benoemen maakt het sowieso al minder zwaar. Je kan dit uitspreken tegen je partner maar je kan dit ook gewoon (luidop) tegen jezelf zeggen.
Aanvullend hierop kreeg ik een hele leuk tip binnen: als je stress voelt, kan je al lachend tegen je kinderen zeggen dat het stressmonster mama heeft overgenomen! En daar mag je gerust wat verder in gaan: wat doet dit stressmonster allemaal? Rent het door de living, steekt het de brooddoos in de foute rugzak? Maak er een spelletje van. En als je kinderen en jij hier even in kunnen opgaan, vermindert dit gegarandeerd jouw opgejaagde gevoel. Dit is dus ook benoemen wat je voelt, maar op een speelse manier naar je kinderen toe.
Tot slot nog een eigen tip die misschien los lijkt te staan van die ochtendrush en dat opgejaagde gevoel, maar hier wel een duidelijke impact op heeft: probeer voldoende in te zetten op jouw draagkracht. Want hoe meer draagkracht je hebt, hoe beter je de draaglast kan dragen. In dit geval die ochtendrush. Wanneer je voldoende draagkracht hebt en je je dus goed voelt, zal je je automatisch minder opgejaagd voelen en heb je het gevoel al dat geregel ’s ochtends beter aan te kunnen. Je draagkracht vergroten doe je door tijd voor jezelf te nemen, tijd om aan zelfzorg te doen. Plan bewust dingen in waarvan je weet dat ze jou energie geven.
