Ik heb het zo vaak gezegd tegen mijzelf of tegen mijn vrienden. Dat ze ervoor moeten gaan, dat ze het risico moeten nemen. Dat ze niet bang moeten zijn, want ja. Ook thuis kun je van de trap vallen. Maar wat als je dan plots hoort van iemand die echt van de trap gevallen is én dat het zijn leven heeft gekost?
Wie opgegroeid is met MSN Messenger zal veel quotes en spreuken zien passeren hebben. Eentje ervan was: forget the risk and take the fall. If it’s what you want, it’s worth it all. Niet dat ik zelf bij deze spreuk leefde, ik ben nogal een heel berekend persoon. Maar ik vond het wel inspirerend. Het zette me aan om af en toe toch eens wat wilder te doen. En toen kwam altijd dezelfde gedachte bij me op: overal kan iets gebeuren. Ook thuis. Thuis kun je ook van de trap vallen.
Natuurlijk verwacht je niet dat er echt iets serieus fout gaat. Of dat je daadwerkelijk - is dit zelfs mogelijk? – van trap valt. En het je leven kost.
En dan kom je te weten dat het een oudcollega overkomen is. Een val van de trap is hem fataal geworden. Dan slik je toch wel even hoe snel het kan gedaan zijn.
Hoe je echt wel van het nu mag en moet genieten en hoe je je eigenlijk niet mag laten tegenhouden door bepaalde gedachten. Dat je weleens een (berekend) risico mag nemen, want ook thuis zijn er risico’s …
