Er wordt heel veel geschreven over hoe mama worden een mens verandert. Iedereen ervaart dat op een volledig andere manier. Echter wil ik heel graag bijdragen aan een positief beeld rond de grootste verandering in iemands leven.
Voor ik mama werd, was ik de eeuwige twijfelaar. Zelfs de vraag of ik kindjes wilde was altijd een groot vraagteken. Niet zozeer omdat ik niet wist of ik graag kindjes zag, maar vooral om de vraag: ‘ga ik dat wel kunnen?’ Ik had al zoveel gelezen over depressies, twijfels, angsten … dat ik ervan overtuigd was dat die zaken mij ook zouden overvallen. Gelukkig was de kinderwens – inclusief nieuwsgierigheid wat dat dan allemaal zou inhouden – te groot.
Al tijdens mijn zwangerschap van onze kleine vriend liep alles vlekkeloos, ik heb nooit getwijfeld of angsten gehad. Plots kon ik de wereld aan. Ik moet wel eerlijk toegeven dat ik een droomzwangerschap heb gehad. Ook de bevalling was nogal vlot te noemen, echt alles opgeteld drie uur, dus ja, vlot … Onze start was niet de makkelijkste, ons kleintje heeft veel pijn geleden, maanden hebben we gezocht naar de juiste melk en medicatie.
Tijdens dit alles heb ik mezelf echter zo compleet gevoeld. Ik heb alles met alle liefde die ik in me had gedaan, en dat heeft me vleugels gegeven. Op de één of andere manier was ik zo overtuigd dat ik alles deed wat ik kon. Mijn kleintje heeft mij m’n laatste puzzelstukje gegeven waardoor ik mezelf anders en waardevoller ben gaan bekijken. Hij heeft zoveel zaken ook plots zo relatief gemaakt.
Het gaat zeker niet enkel over de opvoeding, maar ik voel mezelf in het leven nu plots veel sterker. Van dat kleine angstige meisje, ben ik een zelfverzekerde vrouw geworden. Soms heb ik het gevoel dat ik alles aankan. Commentaar van familie? Kan ik makkelijk over. Vrienden die mij plots niet meer interessant vinden? Their loss! Opkomen voor mezelf in werksituaties, check.
Ik hoop oprecht dat iedereen dit zou mogen ervaren. Hoe jammer voor de mensen die onderdoor gaan aan stress en twijfels, we doen allemaal maar iets, vooruitgeduwd door liefde. Iedereen heeft het beste voor met z’n kinderen, of die illusie weiger ik toch op te geven.
