10 hilarische papa bloopers tijdens de zwangerschap en bevalling
15/03/2023
- Annelies: ‘Ik was net bevallen van ons zoontje en mijn man bleef bij ons slapen op de materniteit. Ik was verpleegkundige op de neonatologie in hetzelfde ziekenhuis en kende het daar dus goed. Op een bepaald moment ging ik in het midden van de nacht even naar het toilet. Plots hoorde ik veel vreemde stemmen praten. Toen ik terug in de kamer kwam, zag ik drie vroedvrouwen én een dokter staan. Ik was helemaal in de war, want het was midden in de nacht! Wat bleek? In het ‘babykamertje’ brandde nog een lichtje dat mijn man wou uitdoen, maar hij vond de schakelaar niet. Hij zag een speciaal knopje met een klepje over, en had er niet beter op gevonden dan dat klepje omhoog te doen en het zelfs per ongeluk af te breken en op die knop te duwen. Dat bleek de reanimatieknop te zijn … En aangezien ze wisten dat ik verpleegkundige was op een dienst waar baby’s wel vaker reanimatie nodig hebben, gingen ze ervan uit dat het écht wel nodig zou zijn als ik op die knop drukte. Alle hens aan dek dus, en ook de dokter (van mijn afdeling dan nog) kwam aangelopen. Dat verhaal is lang rondgegaan op mijn afdeling … ‘
- Hanne: ‘Ik had alles klaargelegd voor ons verblijf in het ziekenhuis na de bevalling, had alles gestreken, lijstjes gemaakt van wat er gedaan moest worden … Het enige wat ik niet had gedaan, was kledij klaargelegd voor de papa. Na de bevalling ging hij even terug naar huis om zich te douchen en propere kledij aan te trekken. Alleen … hij had een broek van mij aangetrokken, met olifantenpijpen en al. Ik had het zelf niet meteen door, al keken sommige verpleegsters wel raar. Op bijna alle ziekenhuisfoto’s staat hij dus met mijn broek aan, en de vrouwelijke vorm van die broek valt niet te ontkennen!’
- Stephanie: ‘Tijdens mijn zwangerschap kregen we een rondleiding op de materniteit. De vroedvrouw toonde ons de bevallingsruimtes en gaf overal uitleg. Op een bepaald moment zei ze: ‘Ja, voor de papa’s is hier niet zoveel hé, dus we gaan even naar daddy’s corner.’ Mijn vriend liep enthousiast mee, maar de teleurstelling was al snel op zijn gezicht te lezen. De vroedvrouw ging verder: ‘En hier kan papa even de glazen van het bezoek komen afwassen.’ Waarop mijn vriend doodserieus zei: ‘Ah, ik had eigenlijk een kamertje verwacht met een Playstation of zo …’
- Valeri: ‘Mijn man had me al twee dagen superlief bijgestaan en ondersteund tijdens de bevalling. Na 72u was ze er eindelijk! Ons dochtertje weende en ademde echter niet onmiddellijk, en dus moesten de vroedvrouwen haar meenemen naar de warmtelamp. Terwijl de gynaecoloog zich met mij bezighield, vroeg ik meerdere keren aan mijn man hoe het met ons dochtertje ging. Hij was echter zo overmand door emoties dat zijn ogen vol tranen stonden. Als antwoord op mijn vraag liep hij door de kamer terwijl hij met zijn handen wapperde en zei ‘Ik weet het niet, want ik kan niets zien! Ik zie niets!’ Gelukkig bleek alles uiteindelijk tiptop in orde te zijn en kunnen wij er nu hartelijk om lachen.'
- Katrien: ‘Tijdens mijn bevalling besloot ik met een bang hartje om toch een epidurale te nemen. Ik zat op de rand van het bed en hield mijn vriend zijn handen vast. Ik keek recht tussen zijn benen, en zag dat het daar helemaal nat was. Mijn vriend is geen prater en laat zijn emoties niet zo snel zien; ik dacht echt dat hij van de stress in zijn broek had geplast. Bleek achteraf dat hij net voor de anesthesist binnenkwam een yoghurtje had gegeten en had gemorst, en dat hij dat nog snel had willen proper maken met water…’
- Lise: ‘Toen ik zwanger was van ons eerste zoontje gingen we op 12 weken voor het eerst naar de gynaecoloog. We hadden er zo hard naar uitgekeken! De gynaecoloog stelde ons verschillende vragen: hoe ik me voelde, of er ziektes in de familie waren, tweelingen, kwaaltjes … ? Ik antwoordde, mijn man zat erbij en keek ernaar. Naar het einde van de consultatie vroeg de gynaecoloog: ‘Oh ja, hebben jullie lang moeten proberen?’ Waarop mijn man vol zelfvertrouwen antwoorden: ‘Oh, een kwartiertje ongeveer.’ Mijn man had een MEGA smile op zijn gezicht, ik zakte door de grond van schaamte en de gynaecoloog zette haar pokerface op, staarde naar de computer en deed alsof ze iets typte zodat ze ons vooral niet moest aankijken.’
- Sophie: ‘Om 5u ’s ochtends had ik volledige ontsluiting. Mijn vriend zat aan mijn hoofd op een stoeltje, viel flauw en is van de stoel geschoven. Omdat het zo vroeg ’s morgens was, waren er maar twee vroedvrouwen op de dienst, eentje bij ons en eentje op de gang. Mijn vriend was volledig weg, dus riep de ene vroedvrouw snel haar collega op de gang. Ze moesten hem met twee op een bed legen en reden hem snel binnen in de verloszaal. Daarna brachten ze hem naar een kamertje. Ondertussen lag ik een paar minuten op mijn eentje te persen. Het was ons eerste kindje, dus ook best wel spannend voor mij. Ik bleef verder persen en slaagde erin om rustig te blijven, maar ik dacht toch ‘Nu is het wel mooi hier, zie mij hier nu liggen! Ik ben aan het bevallen en ondertussen is iedereen druk bezig met mijn vriend in de kamer hiernaast…’ Mijn vriend voelt zich nog altijd schuldig, maar we hebben er al goed mee kunnen lachen.’
- Leentje: ‘Drie weken voor de bevalling kregen mijn man en ik een rondleiding op het verloskwartier. De vroedvrouw begon uitleg te geven over pijnstilling tijdens de bevalling, waarop mijn man vroeg: ‘Is dat dan een Dafalgan dat ze mag nemen? En hoeveel mag ze er dan precies nemen?’
- Sofie: ‘Mijn man en ik zijn altijd graag goed voorbereid. Mijn bevalling werd ingeleid, dus we vertrokken volledig gepakt en goed voorbereid naar het ziekenhuis. De bevalling verliep vlot en ook de dagen in het ziekenhuis liepen gesmeerd. Toen kwam het moment dat we onze zoon mee naar huis mochten nemen. Mijn man keek naar mij, en ik zag een vlaag van paniek in zijn ogen verschijnen. Hij vroeg: ‘En krijgen wij nu nog een handleiding mee?’
- Joke: ‘Geloof het of niet, maar het gebeurde in de nacht van 1 april. Ik was hoogzwanger van ons tweede kindje en voelde plots nattigheid in mijn broek. Ik ging naar het toilet en had een voorgevoel. ‘Schat, ik denk dat mijn water gebroken is!’ Waarop de papa in spe antwoordde: ‘Seg, is dat nu het moment? Het is midden in de nacht?!’ Hij draaide zich om en sliep nog twee uur verder … tot ik hem wakker maakte om naar de materniteit te vertrekken. Ik had dan maar wat online geshopt ondertussen.’
