‘Zijn onze vonken nu voorgoed verdwenen?’

‘Mijn man en ik zijn 7 jaar getrouwd en al veel langer samen. We hebben twee schatten van kinderen, van 2 en 6 jaar oud. In het begin van onze relatie was alles geweldig. Hij hielp me met van alles, stond altijd aan mijn kant, en als ik gestrest was, zorgde hij dat we er samen even tussenuit konden zodat ik even een pauze had en me snel beter zou voelen. Ik deed hetzelfde voor hem, we waren er altijd voor elkaar en hadden zo’n mooie tijd samen. 

Naast elkaar

Maar doorheen de jaren is mijn man zijn romantische en behulpzame kant steeds minder gaan tonen. Hij helpt steeds minder in het huishouden en verwacht zomaar dat ik alles doe, zelfs nu we ook kinderen hebben en ik nog steeds hetzelfde werk doe als voordien. Ik heb het gevoel dat we niet meer samen aan hetzelfde zeel trekken, we leven meer naast elkaar dan vroeger. Ik heb er al meerdere keren met hem over gepraat. Ik heb hem brieven geschreven en zelfs filmpjes gestuurd waarin ik uitleg hoe ik me voel, maar hij lijkt de hint maar niet te begrijpen.

Vorig jaar opende er een sportschool bij ons in de buurt, en sindsdien gaat het naar mijn gevoel helemaal bergaf. Mijn man lijkt daar wel te wonen! Hij is constant daar als hij niet aan het werk of bij vrienden is. Begrijp me niet verkeerd, er is niets mis met naar de sportschool gaan en gezond te leven, ik zou zelf ook meer willen sporten. Maar het doet pijn dat hij zoveel tijd doorbrengt in de sportschool in plaats van bij mij en de kinderen.

Geen reactie

Met Valentijn vroeg ik mijn man om een leuke date voor ons te regelen. Normaal doe ik dat altijd, maar ik vond dat het weleens zijn beurt was. Maar ik kreeg weinig reactie. Hij bleef het maar uitstellen en als ik ernaar vroeg, wimpelde hij mij telkens af: ‘Sorry, vergeten!’ Of ‘We hebben nu even geen extra budget om iets leuks te doen,’ terwijl hij wel bijna elke maand nieuwe onderdelen voor zijn auto bestelt. 

Ik weet gewoon niet of hij nog wel van me houdt of om onze relatie geeft, of dat ik gewoon een optie voor hem ben geworden. Het doet pijn dat ik de emotionele en mentale lasten alleen moet dragen, terwijl hij zo vaak weg is. Ik heb het gevoel dat ik al zoveel geprobeerd heb, maar dat er nooit reactie komt, laat staan verbetering. Moet ik mij er dan maar bij neerleggen dat de vonken tussen ons zijn verdwenen? Was dit het dan voor ons, is ons huwelijk voorbij?’