Sinds ik mama ben, lijkt de druk vanuit alle hoeken mij te verpletteren

Ik denk dan bijvoorbeeld aan sommigen hun mening over het feit dat ik graag bij mijn dochter in bed slaap ... Terwijl we vroeger als oermens wel allemaal samen sliepen in een of andere grot. Terwijl mijn grootmoeder en -vader de liefde bedreven terwijl hun jongste van negen kinderen in dezelfde kamer lag te slapen.

Wat is er mis met ons?

Hoe zijn we toch zo veranderd?

Al van kinds af aan heb ik in periodes druk vanuit alle hoeken mogen ervaren. En sinds ik mama ben geworden lijkt die druk mij letterlijk te verpletteren.

Daarbij komt dat ik mij enorm onbegrepen voel door mijn partner en mijn familie. Dat is hard ... En eenzaam. 

Het voelt precies alsof ik een buitenbeentje ben En alsof ik lijk te vechten tegen al de rest. Soms ben ik dat zo moe ... Zeker als zelfs het communiceren niet meer lukt.