Terwijl jij aan het slapen bent
Dan keert de rust terug in huis.
Dan heb ik even tijd om op te ruimen.
Dan kan ik even bellen, mailen, koken, wassen, plassen …
Af en toe (dagelijks eigenlijk), als ik klaar ben met alles,
dan bekruipt me het gevoel dat ik jou mis.
Dan ga ik eventjes kijken of je nog wel rustig aan het slapen bent.
Of je tutje binnen handbereik ligt.
Ik geniet van mijn rustige avond, zonder jou. Maar eigenlijk ben jij er dan toch.
In de gesprekken met jouw papa (over wat je vandaag nu allemaal weer uitgespookt hebt, wat je nu weer allemaal kan).
Op het schermbeeld van de pc, gsm, iPad.
In de tekeningen en foto’s op de muur.
En als het tijd is om zelf te gaan slapen,
dan stop ik je nog eens goed onder (want je ligt meestal al 180 graden gedraaid, met koude voetjes bovenop je hoofdkussen).
De nacht begint. En jij bent niet zo een goede slaper.
Sommige nachten zijn zwaar. Maar als je mij ‘s nachts wakker maakt,
dan kruip ik net zo graag eventjes bij jou in bed. Eventjes knuffelen.
En als je dan met een slaapdronken stemmetje 'oké dan' zegt, op mijn 'nog een beetje slapen',
dan kruip ik nog een beetje dichter tegen je aan en zeg 'mama ziet jou graag'.
