Vraag/antwoord: "Ik heb een luxeprobleem: bij ons loopt het vlot en nu voel ik mij schuldig..."
Vraag:
"Ik heb een luxeprobleem... Een jaar geleden werden we ouders van een tweeling. Ik werkte als poetsvrouw en na een half jaar ouderschapsverlof heb ik beslist om enkel nog parttime te gaan werken. En daar zit net het probleem: terwijl iedereen rondom mij rondholt, klaagt over te weinig tijd, te ongezond eten, babysitproblemen, e.d. loopt bij ons vrijwel alles op rolletjes.
Ons huis ligt er meestal proper en opgeruimd bij. Wij eten hoofdzakelijk evenwichtig en vers. En ik heb regelmatig de tijd om rustig te zitten. Maar de innerlijke rust om gewoon te kunnen zitten, is er niet.
Alles verloopt vlot
Mijn fantastische man doet zijn uiterste best om zo veel mogelijk tijd te maken voor zijn vrouw en kinderen, bouwde zijn hobby- en buitenwerkse activiteiten heel fel af. En dat is gewoon super. Maar los van dat alles zit het me soms hoog, wil ik ook kunnen klagen en zagen dat ik ook vroeg opsta, veel was verwerk, geruime tijd in de keuken sta, probeer altijd lief te zijn, enzovoort.
Maar iedereen uit mijn omgeving lijkt het zoveel drukker te hebben, zoveel extra verplichtingen dat ik mezelf schaam omdat ik klaag terwijl het eigenlijk goed gaat. Het erge van al is dat ik zelf echt niet meer wil gaan werken, maar dat ik mezelf zoveel aantrek van de publieke opinie dat alles plots zo moeilijk wordt..."
- Mama G.
Antwoord van therapeute Lieve Van Weddingen
Lieve G.,
Wat een luxesituatie, ik hoor het je al denken. Wààr maak je je zorgen over hé? Een hele terechte vraag die je hebt. En toch is het een beetje jammer dat je niet zo erg kan genieten van je leven. Er kwamen onmiddellijk twee thema's bij mij naar boven toen ik je verhaal las: schuldgevoel en vergelijken.
Door mijn schuld, door mijn schuld, door mijn grote schuld
Schuldgevoel is iets vreemds. Het is een gevoel dat ons wordt aangepraat door anderen, net zoals schaamte. "Je moest je schamen!" Hoe vaak zeggen ouders dat niet tegen hun kinderen. Of: "Wie heeft dat hier gedaan!?" Met dat wijzende vingertje erbij. Schuldgevoel is geen gevoel dat komt van binnenuit. Maar er zit altijd wel een ander gevoel onder. Ik vraag mij af wat dat bij jou is. Verdriet misschien omdat je je alleen voelt in je positie. Of angst om afgewezen te worden door vrienden en vriendinnen, door de maatschappij misschien want je voelt je een buitenbeentje.
Menselijk maar niet nodig
In elk geval is het heel menselijk dat je je schuldig voelt maar absoluut niet nodig. Je hebt je keuzes gemaakt en je kiest voor het leven. Hoe mooi is dat! Het lijkt een beetje dat je je keuze niet helemaal hebt toegeëigend. Alsof je er niet ten volle naar durft te leven. Misschien schaam je je zelfs een beetje omdat je het zo "makkelijk" hebt. Maar je zegt het zelf: het IS niet altijd makkelijk. En situaties vergelijken, daar wordt een mens alleen maar ongelukkig van.
Woman, do not compare
We kunnen er als vrouw wel wat van hé, met dat vergelijken. Hoe komt dat toch eigenlijk? Je staat zo in je kracht om bewuste keuzes te maken maar dan trek je je wél aan wat anderen daarvan denken. Ik vraag mij af hoeveel ondersteuning je voelt in jouw keuzes? Heb je een netwerk met gelijkgezinden? Die kan je zeker vinden op het internet.
Ik geloof erg dat elke moeder, welke keuzes ze ook maakt, heel veel deugd kan hebben van gelijkgestemde moeders rond zich. Dat sterkt haar in haar overtuigingen en waarden. Natuurlijk is het ook gezond om vriendinnen te hebben die anders denken en die je af en toe wat uitdagen maar het gevoel te hebben deel uit te maken van een grotere gemeenschap laat vrouwen stevig in hun kracht staan. Wanneer je dichterbij kijkt en wanneer er meer gedeeld wordt over elkaars situatie dan wordt het heel helder voor iedereen dat het gras aan de overkant écht niet altijd groener is. Vaak is het toch omdat we niet voldoende weten over de ander dat we gaan vergelijken en ons onzeker gaan voelen. En misschien zijn er veel vrouwen die willen ruilen met jou maar evengoed zijn er vrouwen die écht heel graag voltijds werken. Er is voor ieder wat wils.
Zo, ik hoop echt dat je, wanneer de tijd daar rijp voor is, voluit kan gaan staan voor je keuzes zodat je ook echt kan genieten van jouw leven. Je hebt alles in jou om dat te doen.
