Ode aan mijn favoriete energievretertjes
De éne reactie
Het was een reactie op één van de quotes die ik snel had verzonnen en op onze Facebookpagina had geplaatst. De quote luidde als volgt: ‘Dat moment waarop je barstte van energie, je je superfris voelde en bij jezelf dacht: “Wow, ik heb nog wat tijd over… Wat zou ik nu eens doen?” Weet je nog? … Wij ook niet meer… #momlife #dadlife’, gevolgd door een paar grappige emoticons.
De quote werd duizenden keren geliket en honderden keren gedeeld door enthousiaste moeders/vaders die het omschreven gevoel geweldig herkenbaar vonden, en toch bleef me vooral die ene reactie bij.
Ik probeerde de mama in kwestie te duiden dat we bij Mama Baas over alle kleuren van het moederschap bloggen, dus zowel over de zalige aspecten, maar ook over life as it is. ‘Dat is het niet’, antwoordde ze, ‘ik ben zelf zwanger van mijn eerste en als ik sommige quotes lees zou ik al beginnen bang worden’, gevolgd door een smiley.
Plots werd alles duidelijk
In één seconde kon ik haar eerste reactie plaatsen: ze moest ‘het’ nog allemaal ontdekken. Hoe ongelooflijk fantastisch het ouderschap is en hoe je hart soms bijna kan ontploffen omdat je met je geluk geen blijf weet als je dat schattige smoeltje van je zoon of dochtertje ziet. Hoe zij je alles zijn, elke dag opnieuw.
Maar ook: hoe ongelooflijk opslorpend het ouderschap kan zijn. Hoe je je elke dag moet opsplitsen in honderd kleine deeltjes en je jezelf meestal op de allerlaatste plaats zet… En dat 24 op 24, 7 op 7.
Betere mama
Die beide aspecten met de nodige humor durven herkennen helpt me een betere mama te zijn. Omdat het me ook doet beseffen: ik ben niet alleen. Alle ouders zoeken hun weg door die vrolijke jungle van het ouderschap.
Niet dat ik dat al wist toen ik er zeven jaar geleden zelf aan begon.
Maar weet je wat? Ik zou het zo opnieuw doen. Want als iemand mijn energie mag opvreten, dan zijn het mijn twee kleine vriendjes wel…
Deze column van Sofie verscheen eerst in de Xerius Kinderbijslagkrant.
