Ik hoop dat 2017 ons een baby brengt
1 jaar al!
Nu... Aah 1 jaar al! Na een aantal maanden gewoon proberen, een aantal maanden follikelmetingen en daarna spermaonderzoek van mijn man kwam de vaststelling inseminatie of ivf.
Beginnen bij inseminatie... Let’s go ... Consultatie Fertiliteitcounselor en papieren tekenen en tekenen... Weg romantiek...
De eerste eisprong weer... Spannend, want je hebt meer kansen… Labo hier, echo daar, een ziektebriefje voor het werk hoort er ook plots bij!
Oepsss, ze hadden het te laat gezien, spontaan proberen! WAT... Hoor ik goed!? Te laat gezien!?
De meest romantische seksbeurt volgt... Zij tranen in de ogen, hij die er al helemaal geen zin in heeft…
Hoop en verwarring
1 maand later... Toch zwanger. Yes, oeff! Al het voorgaande wordt meteen vergeten.
Maar dan… Bloedverlies, dalend hcg... En miskraam.
OK, maar het is dus toch gelukt, denkt men dan. ‘Je hebt goede kansen voor de volgende keer!’ Komaan, niet negatief denken!
Het hcg-gehalte stijgt weer, maar het voelt verwarrend en tegelijk hoopgevend... Labo en echo's volgen weer... Na een zoveelste labo wordt er een dringende echo gepland de volgende dag.
‘Waarom dringend?’, denken we dan. We zitten in de wachtzaal. Alles duurt lang. Wat is er mis met mij?
Terug echo en dan het verdict: een buitenbaarmoederlijke zwangerschap en dus geen miskraam. Je moet een spuit met lichte chemo krijgen.
De wereld staat stil...
Nu terug labo's en echo's. We moeten drie maanden wachten voor we weer mogen proberen.
We verliezen bijna een half jaar als alles nu loopt zoals het moet.
Dokter, mag ik aub uw persoonlijk gsm-nummer? Ik ben namelijk uw secretaresse beu gehoord...
Dat 2017 een beter jaar wordt...
MC
