Mijn lieve zoontje Remus heeft toevallig een diagnose autisme. Maar met of zonder diagnose: hij is lekker zichzelf en echt een heerlijk kind. Wanneer je hersens informatiestroom op een andere manier verwerken, komen er daar uitdagingen bij. Gelukkig zijn het niet alleen extra uitdagingen en zorg, mensen met autisme hebben ook veel talenten. Ook Remus heeft zoveel moois in zich.
Zijn talenten
Mensen met autisme hebben vaak beperkte interesses en bijten zich daardoor vast in een onderwerp. Dat merk ik bij Remus heel hard. Ik noem het zijn hyperfocus, wanneer hij iets doet wat hij enorm graag doet. Knippen is daar een voorbeeld van, hij is dan zo in the zone dat hij niet luistert naar zijn naam. Ik denk niet dat hij op dat moment iets hoort.
Remus is visueel heel krachtig. Zijn visueel inzicht komt sterk tot uiting in puzzels oplossen en sorteren op kleur of vorm. Hij doet dat ook echt graag. Daarnaast kleurt hij graag en ik vind dat hij echt al heel mooi binnen de lijntjes probeert te kleuren.
Zijn sterk geheugen valt mij vaak toevallig op. Als we bijvoorbeeld naar de dokter gaan, weet hij heel goed waar hij is, ook al is hij ervoor maar één keer geweest. Vorig jaar zijn we eens gaan zwemmen in een ander zwembad. Toen we daar na een jaar opnieuw terug kwam, was hij al meteen enthousiast. Hij wist nog precies waar we waren.
Remus geeft niet op. Hij zal zijn interesses tot het uiterste doorzetten tot hij iets perfect kan. Dit is iets wat niet ieder kind met of zonder autisme kan en daar ben ik zeer trots op.
Hij verovert harten met zijn groot knuffelgehalte. Hij kijkt dan misschien niet in de ogen, hij is altijd wel te vinden voor een knuffel of om dicht bij je te zitten. Op school kennen ze hem ook zo en overal waar hij gaat, is hij z’n lieve zelve. Ik vind dat echt een talent, hij heeft zo’n puurheid over hem dat je niet anders kan dan hem lief vinden.
Wat Remus mij leerde
Hij leert mij zoveel. Hij deed me vertragen wanneer dat nodig was, bijna uit de ratrace stappen. Ik besefte dat werken niet alles was en dat er zoveel moois ‘beschikbaar’ komt als je tijd hebt. We doen het met wat minder inkomen, maar wel met meer tijd en focus op de kindjes. Soms vind ik dat zwaar, maar wanneer we met z’n allen koekjes bakken of een puzzel maken, daagt het me dat dit zo’n kleine gelukje is dat in feite een groot geluk is.
Tegelijk leerde hij me ook dat ik ook best wel voor mezelf mag en moet kiezen. Mezelf compleet wegcijferen in functie van de kinderen en mijn gezin is geen ideale oplossing. Vroeger deed ik dat meer, maar ik leerde dat ik ook mag vertrouwen op hem. Dat hij mij op zijn manier duidelijk zal maken, als hij meer aandacht of nabijheid nodig heeft. Meer ontprikkeling. Net zoals hij ook op mij vertrouwt dat ik er altijd voor hem zal zijn.
Autisme
Het besef dat hij anders is, kwam bij ons als donderslag bij heldere hemel. Dat hadden we niet zien aankomen. Ons leven is uitdagend, dat van Remus ook. Mijn man (een gamer) vergelijkt het met een game waarbij de moeilijkheidsgraad op hard staat. Ook bij Remus staat zijn moeilijkheidsgraad op hard, vergeleken met andere kindjes. Hij moet meer doen om hetzelfde te bereiken. Hij moet zich altijd en eeuwig overal aanpassen. Ook voor ons is het een stuk uitdagender geworden.
Maar autisme vind ik geen stoornis. Autisme is anders zijn, en anders zijn is dik oké. Remus is een fantastisch kind.
