8 dingen die anders zijn aan de alternatieve school van mijn tieners dan aan mijn oude klassieke school

De 8 meest opvallende dingen die anders zijn aan de ‘alternatieve’ school van mijn tieners dan aan mijn oude ‘klassieke’ school: 

1. Voornaam. De leerlingen spreken de leerkrachten met hun voornaam aan. Geen ‘meneer’ en ‘mevrouw’. Voor ons wat vreemd, maar voor hen de normaalste zaak van de wereld. Wat me opvalt is dat ze mede daardoor op een andere manier omgaan met hun leerkrachten. Sommige leerkrachten spelen over de middag zelfs samen met de leerlingen basketbal of voetbal.  Dat was bij ons ondenkbaar!
2. Langere lesdagen: een lesdag bestaat uit 8 lesuren, dat lijkt heel veel (en dat is het ook), maar omdat ze meer lesuren hebben, is er ook meer tijd tijdens de schooluren om de leerstof in te oefenen.
3. Geen punten. Waar ik aan moet wennen is dat er geen procenten, maar kleuren op het rapport staan. Na twee jaar moet ik nog steeds kijken wat de quotatie van de kleuren is, maar op zich geeft het wel rust, omdat het niet aankomt op een procentje meer of minder. Het belangrijkste is dat ze in een bepaalde kleurzone zitten. Bijv. tussen de 75 en 80% (of ze dan 78 of 83% hebben, maakt uiteindelijk niets uit). 
4. Band. Misschien komt het omdat ze hun leraar als ‘Liesbeth’ en ‘Jeroen’ aanspreken en dat ze ‘Dag Sven’ zeggen als ze de directeur in de gang tegenkomen, dat ze een goeie band hebben met hen. Ik heb het gevoel dat de leerkrachten heel dicht bij de leerlingen staan. Veel dichter dan bij mij in het middelbaar! Ik zag een leraar echt als iemand die een aantal uurtjes lesgaf en daarna weer verdween. Zij zien hen als iemand die altijd klaarstaat om hen te helpen. 
5. Veel werk. Dat leerlingen op een alternatieve school geen werk hebben is gelogen. Maar we merken wel dat ze minder uren thuis moeten werken, omdat ze meer inoefentijd hebben op school. 
6. Coaching. Ze krijgen een aantal uur per week coaching, en in die lesuren kunnen ze vragen stellen over leerstof die ze nog niet goed onder de knie hebben. Maar er wordt ook tijd gemaakt om dingen te bespreken die niets met de lessen te maken hebben. Bijv. dieper ingaan op dingen uit de actualiteit, speelplaatsruzies uitpraten of planningen bekijken. 
7. Geen examens. Het ding waar we als ouder meest moesten aan wennen, is dat ze geen examens hebben in het eerste jaar.  In plaats daarvan krijgen ze grote toetsen tijdens het jaar waardoor ze de studeertijd meer kunnen spreiden. Tijdens de ‘examenperiode’ van de oudere jaren (vanaf het tweede jaar hebben ze wel examens) hebben ze een projectweek waar ze dieper ingaan op één bepaald onderwerp. Heel interessant én heel intensief want ze moeten daarvoor in groepen samenwerken. 
8. Kleinschalig. Zelf zat ik op een school met meer dan 1.200 leerlingen, het verschil tussen de kleinschalige Freinetschool (+/- 60 leerlingen per jaar) is groot. Door deze aanpak worden leerlingen van dichterbij opgevolgd en begeleid.  

Ik ben over het algemeen heel tevreden over de aanpak van de nieuwe Freinetschool, al zijn er dingen voor verbetering vatbaar (misschien mogen ze af en toe bepaalde leerlingen wat strenger aanpakken). Als ouder komt het er vooral op aan om je open te stellen voor een andere vorm van onderwijs.

Wat ik zelf het belangrijkste vind, is dat ze graag naar school gaan. Als ze elke dag met plezier op school zitten, dan volgt het leren vanzelf!