Je peuter knuffelen, dat was vrij gemakkelijk. Die knuffelde meestal meteen terug en bleef zelfs vaak voor meer. Ook je lagere schoolkind was wel te vinden voor een knuffel voor schooltijd of het slapengaan. Maar als je zoon of dochter een tiener wordt, kan het plots moeilijker worden om met die ouderlijke genegenheid om te gaan.
Volgens dokter Laura Markham, redacteur bij AhaParenting.com, laat je als ouder het beste het ongemak achter je en onthoud je beter hoe belangrijk knuffels en andere uitingen van genegenheid zijn voor de ontwikkeling van een tiener.
"Een deel van het ouderschap bestaat uit het fysiek verbonden zijn met onze kinderen als ze klein zijn", zegt ze. "Als kinderen ouder worden, is het niet zo dat we ons moeten moeten lostrekken van ze. Het gaat erom dat we nieuwe, passende manieren vinden om contact te maken met hen."
Niet afschuiven
Maar voor veel ouders kan het ongemakkelijk voelen om ouderlijke genegenheid te tonen en een tiener te knuffelen die lichamelijk veel volwassener is – en misschien ook al een wat bitsig– dan de jongen of het meisje dat we ooit op onze schoot knuffelden.
"Ouders moeten bij zichzelf te rade gaan en hun eigen ongemak opmerken. Vaak komt het doordat ze als tiener geen lichamelijke affectie hebben gekregen. Maar schuif dat niet af op je kind", zegt psycholoog Laurie A. Couture.
Het belang van knuffelen met je tiener
Er is een gezegde dat stelt dat een kind vier knuffels per dag nodig heeft om te overleven, acht als ‘onderhoudsdosis’ en twaalf om te groeien. Dus: hoe geef je je tiener 12 knuffels per dag?
"Knuffel je tiener altijd als je die 's ochtends voor het eerst ziet," adviseert Markham. Markham begon de dag van haar kinderen altijd met knuffels. Ook als een of beide partijen chagrijnig waren. Ze knuffelde ze ook voor ze naar school gingen. "Ik ging naar ze toe als ze de deur uitgingen en hield ze tegen," herinnert ze zich. Dat brengt de teller op twee.
Markham raadt ook aan nog een knuffel te geven als je ze later die dag weer ziet en voor het slapengaan. Maar met die knuffels kom je enkel op het ‘overleefniveau’... Om de resterende acht te halen, stelt Markham voor om verschillende manieren te zoeken om contact te maken met je tiener(s).
Ouderlijke genegenheid tonen
"Zoek kleine excuses", zegt Markham. "Geef ze een kus op hun hoofd. Houd elkaars hand vast aan tafel. Als je kind het moeilijk heeft, ga er dan naast zitten en sla je armen om hem of haar heen."
Als je bent opgegroeid in een gezin waarin lichamelijke affectie niet gebruikelijk was, dan is dat misschien niet zo makkelijk. Begin dan ook langzaam. "Het kunnen zelfs kleine gebaren zijn, zoals je hand op de arm van je tiener leggen en naar je toe trekken, of oogcontact maken als je praat", zegt Couture.
"Jongens praten graag in de auto, waar ze geen oogcontact hoeven te maken. Dus zoek op een andere manier contact en raak ze bijvoorbeeld kort aan op de schouder."
Die momenten van fysieke verbinding moeten ook een emotionele waarde hebben, voegt Couture eraan toe. Ze maakt er een punt van om haar 19-jarige zoon elke ochtend te knuffelen. "Het is niet alleen een knuffel op automatische piloot. Begin met een simpele ‘Goed geslapen?’, ‘Hoe was je dag?' of 'Hoe gaat het met je?'."
Hoewel sommige tieners, vooral meisjes, lichamelijk aanhankelijk zijn met vrienden, compenseert dat niet het gebrek aan lichamelijke affectie van hun ouders. "Ouderlijke aanraking is veilig en daarom onvervangbaar", zegt Markham.
"Als kinderen niet genoeg gezonde ouderlijke aanraking krijgen, gaan ze op zoek naar liefde op verkeerde plaatsen." Dat kunnen voortijdige seksuele relaties zijn waarvoor tieners nog niet klaar zijn, maar ook middelenmisbruik.
"We hebben een onuitgesproken angst dat we een grens overschrijden als we fysiek aanhankelijk zijn met onze adolescenten," zegt Couture. "En tieners voelen zich ongemakkelijk, dus duwen ze hun ouders weg. Maar in de puberteit zijn kinderen het meest kwetsbaar en hebben ze de genegenheid van hun ouders heet hardst nodig. Daar is niets mis mee."
