Alles gaat snel. De uitnodigingen volgen mekaar op. De sociale druk duwt soms op mijn schouders. “We moeten nog eens afspreken he!”
Ik voel me soms zo’n moeder die overal achteraan huppelt. Honderd mails op smartschool, danslessen, audities, typlessen ... Wie moet wanneer waar gehaald worden? Balanceren op een slappe koord.
Zo bied ik hoofd aan de typische conflictjes, hol ik vaak om eten te halen, te maken of te bestellen, paperassen, betalingen, was en strijk, boodschappen …
"Hoe doen anderen dat toch allemaal?!" zucht ik meermaals terwijl ik weet ... zéker weet dat haast iedereen met momenten wankelt. Dus ja, ik ben soms efkes wankel. En ik ben broos.
Maar ik ben ook sterk en goed omringd. En dat is oké. Dat mag ook gewoon.
Nog even en het loopt weer op rolletjes, voor even toch.
Mijn man zei ooit: "Met liefde kom je hier wel doorheen." En dat is misschien het antwoord. Liefde. Ook voor mezelf. Vooral voor mezelf ... <3<3<3
