Opvallende vaststellingen uit de studie van de CM: de stevige stijging van medicatiegebruik bij meisjes (een stijging van 42%, tegenover 13% bij jongens) en het feit dat jongens die tussen oktober en december zijn geboren vaker ADHD-medicatie nemen dan jongens die in een andere maand zijn geboren. Dat eerste is volgens CM-voorzitter Luc Van Gorp wellicht te wijten aan het feit dat medicatiegebruik bij meisjes vroeger ondergerapporteerd werd.
Het tweede zou dan weer aantonen dat de schoolomgeving een grote rol speelt bij de diagnose. Kinderen die tussen oktober en december zijn geboren, zijn elk jaar de jongste van de klas. Misschien wordt immaturiteit in sommige gevallen verward met een aandachtstoornis, waardoor er onterecht naar medicatie wordt gegrepen?
Ook bij het CLB stellen ze zich de vraag of er niet te snel naar “het pilletje” wordt gegrepen en of er wel voldoende begeleiding wordt voorzien. Algemeen directeur Stefan Grielens: ‘We zien al jaren een toename van het aantal meldingen van gedragsproblemen op school en we stellen vast dat er vaak snel wordt in de richting van ADHD. Men vraagt zich af of “het probleem in het kind zit” en kijkt minder naar de context waarin het kind opgroeit'.
Het "gewone hokje"
Misschien is de vraag dus eerder of het huidige schoolsysteem wel voldoet. Want als zoveel jongeren niet binnen het “gewone hokje” passen en ze een diagnose krijgen die al dan niet gepaard gaat met het gebruik van medicatie, dan kunnen we ons toch serieus vragen stellen bij hoe haalbaar dat “gewone hokje” eigenlijk is en waarom er zo weinig ruimte is voor jongeren die uit die boot vallen.
Bovendien lijkt het ons kort door de bocht om te stellen dat er al te snel naar medicatie wordt gegrepen, als een soort van gemakkelijkheidsoplossing. Maar al te vaak gaat er een zoektocht van jaren aan vooraf, waarbij ouders moeten vaststellen dat hun kind zélf problemen ervaart en helemaal vastloopt, met alle (fysieke én mentale) problemen vandien. Wanneer er een diagnose volgt, vallen alle puzzelstukjes in elkaar. Er wordt dus allicht niet over één nacht ijs gegaan.
Het spreekt weliswaar voor zich dat het uitermate belangrijk is dat kinderen blijvend worden opgevolgd, zeker in het geval dat er medicatie wordt voorgeschreven. En daar lijkt het schoentje te knellen.
Het schoentje knelt bij opvolging
We namen de proef op de som en stelden op Instagram de vraag aan ouders of hun tiener ADHD-medicatie slikte en hoe dat precies zat met die opvolging. Meer dan 1.700 ouders beantwoordden deze vragen. Van die ouders gaf bijna 70% aan dat hun tiener nog nooit ADHD-medicatie had genomen, bij 25% was dat momenteel wel het geval en bij ruim 5% nam de tiener op dit moment geen medicatie maar vroeger wel.
Bij de tieners die medicatie namen werd minder dan de helft (49%) minstens twee keer per jaar opgevolgd door de psychiater. Confronterende cijfers, die aantonen dat de opvolging weldegelijk tekortschiet. Van de overige 51% van de tieners die ADHD-medicatie namen, werd 16% opgevolgd door de huisarts, 23% werd nooit opgevolgd (!) en 12% werd vroeger wel opgevolgd maar nu niet meer.
Op de vraag wie aanstuurde op de diagnose, bleek dat het in 59% van de gevallen de ouders zelf waren die aan de alarmbel trokken, gevolgd door de school (31%) en anderen (10%).
Conclusie: er is dus zeker werk aan de winkel, zowel op het vlak van het schoolsysteem als van de opvolging bij de psychiater. Wellicht dat de lange wachtlijsten daar ook een rol in spelen?
Bron: vrt nws
Meer weten?
Heb je een kindje met een diagnose? Twijfel je of jouw kind wel binnen de 'norm' valt? Wat is dat, de 'norm'? Hoe ga je best om met kinderen die een 'etiketje' krijgen? De masterclass 'Opvoeden met etiketjes' is dé manier om meer inzicht te krijgen. Eline Claeys behandelt al deze thema's aan de hand van video's en een podcast.
> MASTERCLASS OPVOEDEN MET ETIKETJES
Meer lezen?
