Elk kind is van nature gemotiveerd om bij te leren, om te groeien. Toch verliezen sommigen deze motivatie in het klassieke middelbaar. Het zijn meestal gevoelige, slimme jongeren die niet meer mee willen. Ze slepen zich naar school, de fonkel is uit hun ogen verdwenen, ze hangen thuis in de zetel en lijken geen energie meer te hebben …
Ingebouwde gps met eerlijke signalen
Eigenlijk volgen deze gevoelige jongeren hun intern kompas, hun ingebouwde gps, dat aangeeft de verkeerde weg te zijn ingeslagen. Ze zijn opgebrand omdat ze niet mogen zijn wie ze zijn, ze worden niet gezien in hun eigenheid.
Dikwijls zijn het jongeren die creatief denken, out of the box, ze werken graag op hun eigen manier, weigeren voorgekauwde informatie te reproduceren, papegaaienwerk (van buiten leren), je vindt toch alles terug op internet?
Ze hebben volgens de buitenwereld een concentratieprobleem. Maar het échte probleem is dat ze niet gezien worden in wie ze zijn. Ze mogen niet handelen op de manier die bij hen past. Ze hebben het moeilijk om steeds te voldoen aan de verwachtingen van anderen, want dát is belangrijk in het klassieke systeem: mooi binnen de lijntjes kleuren en goed luisteren. Hiervoor word je beloond met mooie punten op je rapport. En dit stemt niet overeen met hun intern kompas. Want zij voelen onbewust dat juist het volgen van hun kompas hun grootste krachtbron is. Door dicht bij jezelf te blijven, dicht bij jouw natuur te blijven, handel je vanuit authenticiteit en dát maakt gelukkig en geeft zelfvertrouwen (vertrouwen op jezelf).
En daarom geven ze eerlijke signalen. Signalen omdat het systeem niet past bij hun manier van leren.
Een andere manier van leren
Ze geven signalen omdat zij bijvoorbeeld informatie opnemen via beelden (beelddenkers). Het klassieke onderwijs is gericht op informatieverwerking via woorden, zelfs in de wiskundeles zijn er vraagstukken (dus weer via woorden). Dat wringt.
Ze geven signalen omdat ze bijvoorbeeld leren door te doen. Zij willen zelf zoveel mogelijk uitproberen, ondervinden, originele oplossingen vinden. Kleine succeservaringen opdoen, zodat ze nog meer kunnen vertrouwen op hun eigen inzichten.
ABC van de motivatie
Wat kunnen we doen om deze jongeren toch te motiveren?
Uit de motivatiepsychologie (prof. Maarten Vansteenkiste) weten we dat er 3 belangrijke factoren om jongeren op het juiste spoor te zetten:
A van Autonomie: Hier loopt het al voor velen fout, er wordt teveel opgelegd. Staan de jongeren zelf achter de beslissingen i.v.m. studiekeuze? Vinden ze de manier van leren juist of is er een manier die beter bij hen past? Misschien studeren ze graag met muziek aan of via informatieve filmpjes op internet?
B van Verbinding: Ze moeten zich goed voelen op school. Om verbinding te voelen moet je jezelf kunnen zijn. Ook hier loopt het vaak spaak omdat ze niet worden gezien in wie ze wél zijn. Vaak krijgen ze kritiek omdat ze niet voldoen aan de verwachtingen.
Ideaal zou zijn dat een leerkracht de bijzondere aangeboren vaardigheden ziet en de jongere de kans geeft deze in de klas te gebruiken. Zo krijgt deze jongere erkenning en meer verbinding met zijn klasgenoten.
C van Competentie: Ze moeten de vaardigheid hebben om het leerproces aan te kunnen. Ook hier wringt vaak het schoentje. Hun bijzondere vaardigheden komen amper aan bod en vaak is er angst om te falen. Via een groeimindset (hierover vind je veel op internet) kan je jongeren stimuleren om vol te houden.
