Het is als ouder soms een beetje zoeken naar een goede manier van opvoeden en dus ook van belonen (en straffen). Maar het is lang niet zo simpel om altijd het juiste te doen. Ik heb intussen al vierdingen uitgeprobeerd en het één had al meer succes dan het ander.
Bestaat er zoiets als een onuitgesproken ouder’etiquette’? Die vertelt wat je als ouder wel en niet mag toelaten in het ‘openbaar’? Maar wat dan met die typische, (liefst) openbare kindercrisisjes?
‘“Als je kinderen niet laat vallen, dan leren ze nooit om weer recht te staan”, daar geloof ik heilig in’, zegt Janie Porter in een blog op de Huffington Post. In haar post houdt ze een pleidooi om kinderen te laten mislukken, te laten vallen, te laten proberen, zodat ze leren doorzetten, leren zichzelf weer oprapen, leren opstaan en weer doorgaan.
Ken je dat? Dat je als ouder op een heikel moment een snel leugentje verzint om de kindjes mee te krijgen of hen te doen stoppen met iets te doen? Ik geef toe dat ik dat wel eens doe… Ahum…
Een gastmama zit met haar handen in haar haar: haar drie jongens, en vooral de twee oudste, kunnen fijn spelen samen, maar soms kunnen ze, temidden van het gelach en gespeel, wat stout worden tegen elkaar... Een duw hier, een stoot daar... Opvoedkundige Karen geeft advies.
Een gastmama zou graag wat advies krijgen: haar zoontje lijkt niet in staat om ‘sorry’ te zeggen. Ze denkt dat hij het moeilijk vindt om toe te geven dat hij een fout heeft gemaakt, net omdat hij heel plichtsbewust is. Hoe kan ze hem leren om te gaan met fouten? Onze expert Barbara Frère geeft advies.
Het enige wat ik momenteel kan denken is: ‘Laat mij allemaal met rust’. Maar hoewel je dat wel even tegen collega's en vriendinnen kan zeggen (op een vriendelijke toon weliswaar), je kleuters, die willen hun mama. En die begrijpen niet echt wat er gaande is. Dat als mama ziek is, echt ziek is, ze eigenlijk niet zoveel kan doen. Of ze nu wil of niet. Want als mama ziek is...
We weten het allemaal: kinderen hebben is geweldig. Sure, we vloeken wel soms eens heel even... Ook hier bij Mama Baas. Dat vloeken hoort erbij. Maar eigenlijk moeten we het zeggen zoals het is: kinderen hebben is geweldig. En wel om de volgende redenen.
Je wil je kleuters leren dat ze beleefd moet zijn, vriendelijk, ordelijk... Maar euh, je moet maar eens proberen duidelijk te maken aan die mondige exemplaren dat ze iets niet mogen, terwijl jij het zelf doet... :-)
Wat keek iedereen uit naar de vakantie. Zowel de kindjes als de ouders: kampjes, uitstapjes enz. Bij mij sloeg er echter weer blinde paniek toe. Hoe zou mijn oudste kindje met ASS hierop reageren? De eerste week moesten wij werken, waardoor hij ofwel naar de opvang moest ofwel een kampje moest volgen samen met zijn vriendjes. Uiteraard wilde hij samen met zijn vriendjes mee op boerderijkamp.
