Je weet het allicht wel: je hebt 10 centimeter ontsluiting nodig vooraleer je kan beginnen persen en je baby’tje op de wereld kan zetten. En wie zich zelf al al puffend een weg heeft gebaand naar die 10 centimeter, die weet dat het hard werken is om dat getal te bereiken. Maar kan je je ook visueel iets voorstellen bij dat getalletje?
Ah, september. De geur van versgeslepen potloden hangt in de lucht. De brooddozen worden afgestoft. En ergens in huis roept je tiener: ‘Mamaaaa! Ik heb écht een nieuwe pennenzak nodig. Maar dan wel een aesthetic.’ – Pardon, een wát?
Vakantie! 2 maanden lekker ontspannen. Maar voor beginnende lezertjes kan het een uitdaging zijn om al die weken hun verworven vaardigheden te onderhouden. Of niet! Want lezen is ook een geweldig fijne en ontspannende vakantieactiviteit. Als je het maar plezierig verpakt. Een paar tips.
Ik voel het meestal aankomen. Ik voel de woede opbouwen en opborrelen in mijn buik. Hoewel ik het probeer tegen te houden spuw ik er dan boze woorden uit tegen mijn kinderen. Ik vermoed dat het veroorzaakt wordt door hoe veeleisend het moederschap is, waardoor ik mezelf soms verlies en waardoor het weleens aanvoelt als een opoffering.
Hier gaan we. Brutaal eerlijk … Misschien had ik wel helemaal nooit mama moeten worden. Begrijp me niet verkeerd. Ik kan niet meer zonder mijn zoon. Hij is de liefde van mijn leven. Maar god wat heeft hij me veranderd. In de goede zin. Maar ook in de slechte zin. Hij heeft mij volwassen gemaakt. Wat goed is. Maar wat er ook voor heeft gezorgd dat ik onrustiger ben. Minder impulsief. Minder leuk om bij te zijn.
Als het gaat over het ideale leeftijdsverschil tussen twee kinderen, lijkt twee jaar vaak dé magische periode te zijn waar veel ouders naar willen streven. Dat lijkt logisch: de oudste is dan al iets zelfstandiger en gaat bijna naar school, terwijl het leeftijdsverschil klein genoeg is zodat ze veel aan elkaar hebben. Maar Brianna Wiscount vindt dat er een groot nadeel verbonden is aan dat leeftijdsverschil van twee jaar, één waarover er nauwelijks gesproken wordt.
Weet je nog, de zomers van de jaren ’90? Buiten spelen tot het donker werd, water drinken uit de tuinslang en eindeloos rondhangen zonder planning of schermen. Simpel, maar magisch. En het goede nieuws? Die zomermagie kunnen we onze kinderen ook nog meegeven — met een beetje minder moeten en een beetje meer gewoon zijn.
Ah, die eindeloze zomer als tiener, dat is toch puur geluk? Mocht ik weer een tiener zijn, met alle middelen die er nu beschikbaar zijn, ik zou wel weten wat doen! Mijn dagen zouden zo mooi gevuld zijn. Zo spijtig dat mijn tiener die zalige tijd enkel en alleen gebruikt om … niets te doen. Van deze 4 dingen zou ik zó hard genoten hebben, terwijl mijn tiener er totaal geen oog voor heeft.
Soms lijkt het leven net een soapserie, eentje van de goedkoopste soort. Wat doe je als de vrouw met wie je partner ooit een affaire had, jaren later haar dochter exact dezelfde (zeldzame!) naam geeft als die van jullie kind? Toeval? Helaas niet. In deze eerlijke getuigenis vertelt een mama hoe zoiets onverwachts toch opnieuw pijn kan doen, zelfs als je dacht dat je alles verwerkt had.
Plusmama zijn... da’s soms écht een evenwichtsoefening. Je geeft, je plant, je zorgt, je vangt op, ook voor dingen die eigenlijk niet jouw verantwoordelijkheid zijn. Deze plusmama deelt eerlijk haar frustratie: hoe lang blijf je de ex van je partner herinneren aan haar eigen kinderen? En op welk moment is het oké om gewoon te zeggen: nu is het genoeg geweest?
