Als het rapport van je kind de verwachtingen niet inlost
Die cijfertjes
Een tijdje geleden was het zover. Mijn dochter kreeg voor het eerst een rapport mee naar huis, na een aantal weken in het eerste studiejaar. Ik was er gerust in. Ze deed met veel enthousiasme haar huiswerk. Alles liep vlot.
Maar dan was er dat rapport.
En neen, ze had niet op alle vakken goeie punten.
Maar:
- Een rapport is een momentopname.
- Het was ook zeker niet slecht. Dus: laten we vooral niet overdrijven. Ze is nog maar zes.
- Ze kan ook onmogelijk in alles uitblinken. Het zou gewoon heel fijn zijn als ze iets vindt waar ze goed in is, en dat ze vooral graag doet.
Mijn kind, superlief kind
Het waren dus niet meteen de cijfertjes die mij zorgen baarden/baren. Wat mij wel raakte, was het commentaar van de juf.
Mijn oudste bleek niet zo flink te zijn: koppig en niet altijd beleefd…
Ik weet dat ze een karaktertje heeft. Maar ze heeft zo een goed hartje. Het breekt mijn hart dat ze dat blijkbaar niet zo goed kan overbrengen. Dat haar koppigheid de overhand neemt. En dat de juf de juiste snaren nog niet kan raken.
Maar, komaan, moeder, herpak u!
Ik plan een oudercontact in, om gewoon eens goed met de juf te kunnen praten. Misschien klinkt de harde commentaar op een papier wat genuanceerder ‘live’ (daar hoop ik natuurlijk op ).
En dan kan ik de juf vertellen over mijn dochter, en hoe lief ze wel is…
