Als je een temperamentvol kindje hebt...

Floortje en haar temperamentje

Da’s volledig ons Floor, want ook al hoeven de verschillende kenmerken niet noodzakelijk allemaal in hetzelfde kindje aanwezig te zijn, denk ik dat wij de hoofdvogel afgeschoten hebben en met een lethal combo in huis zitten.

Elke dag is het een zoektocht naar de ideale manier om (niet) te reageren op haar hysterische aanvalletjes, om de juiste onderhandelingsstrategie te vinden als de hele straat er weer getuige van is dat ze haar zinnetje niet krijgt, enz. Het is dan ook geen sinecure om telkens weer het hoofd koel genoeg te houden en zelf geen hysterisch aanvalletje te krijgen. Het is niet enkel uitputtend, het zadelt je vaak ook op met een schuldgevoel als een paard: heb ik mijn kalmte weer niet kunnen behouden? Had ik het gewoon niet beter kunnen negeren in plaats van te roepen?

Briefje aan mijn Floortje

Want ondanks haar gilletjes en grilletjes, blijft ze mijn favoriete meisje. En om dat nooit uit het oog te verliezen, onderstaand briefje aan mijn dochtertje:

Liefste Floopy,

Heb ik je al gezegd dat je mijn favoriete dochter bent? “Maar pap, je hebt maar één dochter,” zou jij vast en zeker zeggen en gelijk heb je, maar naast je twee broertjes, had ik mij geen perfecter dochtertje kunnen wensen dan jij. Want ook al word ik soms zot van je, toch ben ik in de eerste plaats gek op jou.

Enkele keren per dag maak je ons huis en de hele buurt er immers attent op dat de evenaar blijkbaar door je poepje loopt, waarop ik mij telkens weer moet inhouden om je niet in een baan rond diezelfde evenaar te lanceren. Enkele keren per dag (vooral ’s avonds, als jij slaapt, dat geef ik gerust toe), kom ik echter tot de conclusie dat ik mij geen wereld, incl. evenaar, zonder jou kan en wil inbeelden.

Broer- en pleisterkwesties

Telkens je broer, Bassieman, je zit te plagen, schreeuw je voor dood en probeer ik jullie allebei zo veel mogelijk te negeren. Maar net zoals jij vrijwel zelden in je opzet slaagt, slaag ik er ook maar heel sporadisch in mijn rust te bewaren. Telkens (vooral ’s avonds, als jij slaapt, dat geef ik gerust toe) kom ik echter tot de conclusie dat het kostelijk is om jullie bezig te zien en dat je zo leert om te gaan met allerlei soorten van het menselijke ras. En bereid je maar al voor: binnen een dik jaar is Guusseintje oud genoeg om samen te spannen met zijn broer. Of met jou, hoop ik stilletjes...

Elke keer als jij je teentje stoot of een schrammetje oploopt bij het spelen, halen we er best de MUG of op zijn minst een ambulance bij - je verkeert immers elke keer weer in kritieke toestand. Als er dan nog een miniem druppeltje bloed aan te pas komt, is het hek helemaal van de dam en kan die plakker er niet snel genoeg zijn ('Neeeeeeee, niet die plakker, een plakker van Doraaaaa-aaaah-aaaaarrrgghh!!!!!'). Elke keer als jij weer eens op sterven ligt, moet ik er zelf ook over waken dat ik niet afglijd in een al even terminale zenuwinzinking waartegen geen enkele plakker helpt. Elke keer (vooral ’s avonds, als jij slaapt, dat geef ik gerust toe) moet ik echter glimlachen om je gekwetste-divastreken en doet het mij (figuurlijk) pijn dat ik weer eens over mijn theewater geraakte omwille van jouw uitbarstingen.

Laat je temperament maar van tijd tot tijd goed de pan uit swingen

Jij, Floortje, bent immers uniek: zoals jij, bestaat er maar één Flappertje:

• Je bent koppigerdan een rotsblok, wat mij regelmatig tot wanhoop drijft, maar ik ben er rotsvast van overtuigd dat je halsstarrigheid je in je latere leven geen windeieren zal leggen: jij zal je doel bereiken en dat zullen de anderen geweten hebben.
• Je oog voor detail, dat ik o.a. terug zie in je duizenden tekeningen van prinsessen, bommaatjes, prinsessen en prinsessen, zal je later zeker en vast helpen om de schoonheid van kleine dingen in te zien. En niet enkel van prinsessen.
• Je gevoel voor gevoelens en je gigantisch ontwikkeld inlevingsvermogen in alles en iedereen, zullen je naar mijn gevoel nog gevoelig kunnen helpen in je latere relaties, waardoor iedereen steeds bij jou terecht zal kunnen, bv. voor een gesprek over gevoelens.

Leven met jou, Floortje, is elke dag weer intens en dat heeft zo zijn leuke en minder leuke kantjes. Je bent mijn ideale oefening in mezelf onder controle houden, maar in de eerste plaats mijn ideale dochter. Over jou maak ik mij weinig zorgen voor later, net omwille van wie en hoe je bent. En eigenlijk (je favoriete woordje als je iets wil zeggen, maar eigenlijk niet weet wat), héél eigenlijk, had ik een beetje als jou willen zijn, met je tonnen doorzettingsvermogen en je bakken vol gevoelens en oog voor de kleinste dingen.

Laat je temperament dus maar van tijd tot tijd eens goed de pan uit swingen, want het maakt je toch zo uniek, mooi en grappig. Besef ik vooral ’s avonds, als jij slaapt, dat geef ik gerust toe.

Je papa (stop wel aub met dat irritante 'pap'…)