De 7 merkwaardige gewoontes van mijn kind
8/11/2022
Door Mama Vera
- Herfst, winter én koude vloertegels, het deert hem niet. Zoonlief trekt regelmatig zijn sokken uit en gooit ze vervolgens achter de zetel als hij denkt dat ik niet kijk. Tegenwoordig zelfs als ik wél kijk. Trekt hij zich lekker niets van aan. Met zijn ik-ben-al-zes-dus-ik-doe-wat-ik-wil-blik.
- Hij raapt alles, maar dan ook echt zo'n beetje álles, van straat op: het lipje van een kapotte rits, een verroeste spijker, een stukje groen glas (een diamant volgens hem), elastiekjes, stenen, etc. Hij heeft het begrip 'straatjutter' uitgevonden. En o wee als ik het in mijn hoofd haal om er iets van weg te gooien. Het zijn wel zijn schatten, hè!
- Zijn 'ietwat' (understatement of the year) irritante gewoonte om op de meest ongewenste momenten 'wacht effe' te zeggen: als het eten op tafel staat en je hem al minstens drie keer hebt geroepen, als je op hete kolen zit om nog op tijd op de zwemles te geraken of net op het moment dat je denkt dat jullie nog juist voor de bel bij school kunnen zijn. Hij moet altijd nog dringend iets pakken of afmaken.
Hoezo stress?! Dat is alleen voor grote mensen.
- Zijn best wel keischattige gewoonte om zich in bed te omringen met maar liefst 15 knuffels. Oké, er zitten veel kleintjes bij, maar ook een pinguïn van een halve meter! Elke avond plaatst hij zijn knuffels zorgvuldig rond zijn kussen: kop tegen kop en kont tegen kont. Eén van de knuffels is bovendien de gelukkige om de nacht in zijn armen te mogen doorbrengen.
- Als hij slaapt, heeft hij altijd de behoefte om met zijn hoofd ergens tegen te liggen. Tegen het hoofdeinde, tegen een van zijn knuffels, tegen de onderkant van zijn kussen, ... Het maakt niet uit, als hij maar contact maakt. Dit is meteen de reden waarom ik geen probleem maak van al die knuffels in zijn bed: nu knalt hij tenminste niet meer met zijn hoofdje tegen de muur.
- De hardnekkige gewoonte om alles uit elkaar te halen. Hij vindt het namelijk reuze-interessant om te zien hoe iets werkt. Hoe we het daarna in vredesnaam weer in elkaar krijgen, is niet zijn probleem. Mama zal wel weer een nieuwe kookwekker kopen, zeker?
- Maar de meest herkenbare zal ongetwijfeld deze zijn: zijn gewoonte om ALTIJD mama te roepen, nooit de papa. Als hij wakker is, als hij klaar is op de wc, als hij iets wil eten of drinken: mama moet het doen.
