De (omgekeerde) werking van de zintuigen bij kleuters
'Kijk, mama, die meneer (uiteraard binnen gehoorsafstand) is al heel oud!' Of, erger, vind ik persoonlijk: 'Mama, jouw poep is dik, hihihi'. Tja, de zintuigen van mijn kinderen functioneren precies nog een beetje verstoord. Horen, zien en zwijgen? Het concept is nog niet volledig duidelijk, denk ik :-).
Horen
Ze horen net die dingen die ze eigenlijk (nog) niet mogen horen.
‘Mama, gaan we morgen echt naar Plopsaland?’
‘Zit er een baby in de buik van tante Petra?’
'Wat zei jij, mama? Sh**t'?'
Maar zijn dan weer selectief doof voor alles wat ze wel zouden moeten horen.
‘Wat zei je mama? ‘Ik hoor je niet hoor! Slapen toch niet he?’
‘Wat? Aan tafel komen eten?’
Zien
Ze zien altijd alles wat ze niet mogen zien.
‘Mama, wat zit er in die zak? Is dat een cadeautje?’
‘Mama, wat ben jij aan het eten? Een koekje? Chips? Chocolade?’
Maar zijn dan weer blind voor dingen die ze beter zouden zien …
‘Auw, mama, de tafelrand staat in de weg.’
‘Ik heb mijn teee-heen pijn gedaan, snif snif.’
En vooral niet zwijgen
Ze kunnen hun mondje niet houden als dat toch wel goed zou zijn …
‘Kijk mama, die meneer is dik!’‘
'Papa, ik heb een nieuw kleedje gekregen van mama!’ Of, de variant: ‘Mama, heb jij een nieuw kleedje aan?’
‘Dat kleedje van die mevrouw is lelijk.’
Maar zwijgen als ze beter zouden praten?
Euhm. Dat gebeurt tot nader order eigenlijk nooit … :-).
Heerlijk mondig, die kleuters!
