’s Avonds thuiskomen met een kleintje van 10kg en een zware verzorgingstas in de armen, de was en de plas, waggelen en zeulen op de trap, stampen incasseren van de ongeboren baby… Je kent het wel. Dat is de niet altijd rooskleurige realiteit van een (toekomstige) mama. Gelukkig zijn 9 maanden zo voorbij (of dat zegt iedereen toch), en een beetje afzien hoort er soms gewoon bij om uiteindelijk een wonder op de wereld te zetten.

En dan heb je de papa. Die doet heus wel zijn best, helpt waar hij kan, is lief voor zijn vrouw en zijn dochter. Maar … die durft ook weleens te klagen. Over kleine pietluttigheden. En dat zorgt dan weleens voor een WTF-momentje bij de toekomstige mama.

Marie Verstaen maakte er een zalige cartoon van. Beetje herkenbaar? ;-)