Het mooiste compliment dat ik onlangs kreeg
Iemand zei me: ‘Ik wou dat ik jouw dochter was’. Ik begreep niet helemaal wat ze bedoelde, maar ze zei: ‘Als ik jou zo hoor vertellen, over jouw werk, over hoe je met je kinderen omgaat, dat moet toch heerlijk zijn om jouw dochter te zijn?’
Wow, daar ging ik wel even van blozen…
Maar het deed me ook wel even stilstaan. Bij hoe ik in het leven sta en wat ik belangrijk vind om onze kinderen mee te geven. Hoe ik anderen wil inspireren om daar ook voldoende bij stil te staan.
Als ik tijdens workshops met ouders vertel over wat ze kunnen doen om de negatieve spiraal thuis te doorbreken, dan gaat het als start vaak over kleine dingen.
Zo ben ik enkele jaren geleden gestart met ‘het leukste van de dag’ te vertellen thuis.
Toen ons Maaren twee jaar was, ben ik ermee begonnen (intussen al meer dan vier jaar geleden). Het hoort intussen bij ons avondritueel. Nadat de tanden zijn gepoetst en het verhaal is voorgelezen, vertel ik bij elk kind in hun bed het leukste van de dag. Daarna vertellen ze zelf wat ze het leukste vonden.
Het zijn echt momenten die ik koester … Zeker op dagen dat er meer ruzie was of als ik mijn geduld verloor en heel boos werd, zijn het belangrijke momenten. Om nog even samen af te ronden en met iets vrolijks te kunnen gaan slapen.
Zelfs Rune (4 jaar) staat erop om het leukste te vertellen… ‘Mama, het leukste nog!!!’
Zijn het dan altijd grootse dingen? Neen, maar ik geniet gewoon van de kleine gelukskes in het leven:
- Samen ontbijten buiten in het zonnetje
- Met de bakfiets rijden en zwaaien naar de mensen onderweg
- Hun plankje/ bordje klaarmaken na school en tijd hebben om samen thuis te komen
- Even met de auto stoppen onderweg om een regenboog te bewonderen
- De kinderen die een uur fijn samen spelen terwijl wij een tas koffie kunnen drinken…
Dus: vertel vanaf nu elke avond aan je kind wat je het leukste vond. Doe het zeker 30 dagen en kijk wat het geeft …
Bij onze Siebe duurde het meer dan een half jaar voor hij zelf het leukste wilde vertellen en zei hij altijd: “niets”. Maar ik bleef zelf wel altijd het leukste vertellen. En de avond dat hij wel spontaan iets vertelde, zal ik nooit vergeten. Intussen geniet hij er wel van om samen de dag af te ronden op deze manier.
In het begin is het soms moeilijk voor kinderen, maar hou vol. Ik ben er zeker van dat het de interactie en de band met je kind gaat verbeteren.
En ja, bij kleine kinderen is het misschien nog net iets gemakkelijker te introduceren dan bij pubers, maar misschien kan je bij hen wel iets anders vinden? Of kan je het tijdens het avondmaal doen? Veel plezier ermee!
Welk leuk ritueel probeer jij thuis te installeren met je kinderen?
Deze blog verscheen eerder op Espazo.
