Ik wil zo graag misselijk en moe zijn...
Vroeger dacht ik dat ik, op de gezegende leeftijd van 28 reeds 3 kinders, man, huis en tuin ging hebben. Ondertussen zijn huis, terras en vriend (hopelijk bijna man - hint hint!) in orde. Maar de kinders nog niet. We zijn er allebei meer dan klaar voor, maar it’s a work in progress.
We zijn er nog niet zo heel lang mee bezig. Vier maanden om exact te zijn, of 3 cycli. Want die is semi-onregelmatig en er valt geen datum op te plakken. Op zich niet het einde van de wereld, maar dat zorgt wel voor veel extra gepieker.
‘Je mag er niet teveel met bezig zijn’. ‘Dat komt wel allemaal’. ‘Van stress gaat het alleen nog maar moeilijker gaan.’
Maar hoe doe je dat nu? Er niet mee bezig zijn? Is niet elke wensmama daar mee bezig? Of ligt het aan mij? Elk gevoel, elk krampje, elk ‘abnormaal’ dingetje wordt overgeanalyseerd. Zou het? Nee, dat is gewoon stress, vermoeidheid van heavy werkweken.
Of toch? Een week overtijd! Misschien is het deze keer raak!? Helaas, het is gewoon een lange cyclus. Wat een gedoe!
Ik kan heel geduldig zijn. Boeken liggen soms weken te wachten om op het juiste moment gelezen te worden. Nieuwe kleren hangen soms dagenlang in de kast, te wachten op het ‘juiste weer’. Maar laat dit nu net iets zijn waarvoor ik precies geen geduld heb. Graag hier en nu, dat kind. Dag en bedankt!
Elke negatieve test is een teleurstelling
Helaas werkt het zo niet. En dat is zo frustrerend. Soms voel ik me helemaal alleen op deze wereld. Vrienden begrijpen niet wat er in je omgaat, anderen staan altijd paraat met goede raad (waar je niks aan hebt). Want rationeel gezien wéét ik dit allemaal wel. Maar toch. Tegelijkertijd vind ik mezelf soms onnoemelijk belachelijk. Er zijn koppels die voor hetere vuren staan. Maar mijn irrationele ik geeft daar niet om. Want mijn gepieker draait om ons twee, en die wens. Niet om anderen.
Elke negatieve test is een teleurstelling, elke nieuwe cyclus begint vol goede moed. En met het voornemen om het deze keer los te laten. En dan besef ik dat ik zit te surfen op zwangerschapsfora, op een site van een vruchtbaarheidsacupuncturist, op zoek naar informatie over bachbloesems en superfoods. Terwijl ik er eigenlijk zelf niet 100% in geloof. Maar baat het niet, dan schaadt het niet zeker?
Soit. Op naar cyclus vier! Ik laat het deze keer echt los. Denk ik.
