Leuk ideetje als afscheidscadeau voor de juf: een schatkist voor een schat van een juf

Een schooljaar duurt 10 maanden, min enkele weekjes vakantie. Een schoolweek duurt vijf dagen. En van die vijf dagen zijn er meestal vier waarop je kind een zevental uur van huis is. Je kleuter brengt dus al snel véél wakkere uurtjes door bij zijn juf. Daarom ben je héél blij als dat een leuke juf is.

Een schatkist voor een schat van een juf

De klas van Miel, ook wel bekend als 'de rode klas, had het afgelopen schooljaar een schat van een juf. Dus verdiende ze een aangepast bedankje.

Een dikke maand voor het einde van het schooljaar stopte ik, via de heen-en-weerschriftjes een dichtgeplakte envelop in elke boekentas. In de envelop zat meer uitleg over mijn ideetje. Ik geef nu al toe dat het idee niet volledig uit mijn hersenen gesponnen werd, ik haalde inspiratie bij de blog van Mme Zsazsa op het einde van vorig schooljaar.

Het voorstel was eenvoudig, maar origineel: we zouden in de Ikea een schatkist halen, zo’n opbergkist voor speelgoed die eruit ziet als een echte koffer. Op het kaartje zouden we schrijven 'voor een schat van een juf'.

Iedereen die mee wilde doen legde 5 euro ‘in de pot’. Met dat geld werd de schatkist betaald en werd een bon gekocht van een juwelenwinkel. Niet zomaar een juwelenwinkel, maar een winkel waar deze juf ging shoppen met de kleuters. Jawel, shoppen.

Schattige scheetjes

In de week voor moederdag deden de kleuters allerlei dingen die mama’s leuk vonden. De klas werd een dagje omgetoverd tot een wellness. Ik moet je niet vertellen dat daar zalige foto’s genomen werden: twee kleuters die mekaars voetjes masseren, een hele hoop gelakte nageltjes en kleuters die met hun drietjes gezellig op een rijtje in het voetenbad zitten.

En ze gingen ook een voormiddagje ‘shoppen’: een pralinewinkel, een klerenwinkel, een juwelenwinkel en een schoonheidssalon werden bezocht en daarna aten ze een wafeltje op een terrasje. Zei ik al dat we een superjuf hadden?

Maar dus, die bon, die haalden we in de bewuste juwelenwinkel. Juf Christine mag dus opnieuw gaan shoppen, deze keer écht en zonder een bende kleuters in haar kielzog.

En die schatkist? Die vulden de kleuters zelf met schatten! Er werd thuis gekleurd en geknutseld, versierd en ingepakt. Iedereen bracht zijn schat naar ons thuis en de kist zat bijna vol! Met kettingen, oorbellen en armbanden, een juwelenkistje en een doosje met snoepjes, de mooiste tekeningen en schilderwerkjes, zelfgemaakt schattengeld…

Omdat de kleuters zo creatief geweest waren, besloot ik ook nog mijn duit in het zakje te doen en schreef ik een gedichtje om op de kist te hangen:

Op schattenjacht

Soms moet je de route op een schatkaart vinden
Soms moet je onderweg wat vijanden verslinden
Soms kom je er als eerste aan
Soms zijn er velen je voorgegaan
Soms moet je vechten tegen vuurspuwende draken
Soms moet je een raadsel proberen te kraken
Soms moet je onderhandelen met een verlegen reus
En héél soms… staat de schat gewoon recht voor je neus
(onder het gedichtje plakte ik een spiegeltje, zodat de juf kon zien wie onze grote schat is)

We ondertekenden met :

Juf Christine, bedankt voor dit schooljaar van onschatbare waarde!

Je schattige scheetjes (haar favoriete koosnaampje voor de kleuters)