Mama: de rol van mijn leven
Met vallen en opstaan
Het werd een weg van vallen en opstaan. Van twijfels en onzekerheden. Ik heb een paar keer gedacht ‘waar ben ik aan begonnen’. Maar gaandeweg bleek de rol van mama me op het lijf geschreven. Ik weet best dat ik nog veel zal vallen, maar ook dat ik nog vaker zal opstaan. Ik weet dat er nog veel twijfels en onzekerheden zullen komen, maar ik weet nu ook dat die er gewoon bij horen. En dat die ook weer verdwijnen.
Mama zijn, het is het leukste wat me ooit is overkomen. En tegelijk ook het moeilijkste, het zwaarste, het meest vermoeiende. Het meest uitdagende , het meest allesomvattende. Alles tegelijk. Ik haal er de grootste voldoening uit. Het is een rol die ik elke seconde van de dag vervul, wat ik verder ook aan het doen ben.
Opofferingen
Ja, ik mis het soms om heerlijk te kunnen uitslapen in het weekend. Om (veel) tijd voor mezelf te hebben.
Ja, ik moet opofferingen maken. Er blijft minder tijd over voor mijn man of voor vriendinnen. Geen exotische, verre reis dit jaar, maar een reis volledig in functie van de kindjes. Ons huis ligt altijd vol speelgoed, om over die blijvende stroom aan brood- en koekjeskruimels nog te zwijgen.
Mijn ambities zijn bijgesteld, maar eerlijk gezegd vind ik ‘zorgen voor het geluk van mijn twee kinderen’ op zich al een behoorlijk ambitieuze uitdaging, om nog te zwijgen over de ambitie 'werk en gezin combineren'.
Mama zijn is momenteel de belangrijkste rol in mijn leven (en ik heb een licht vermoeden dat dit levenslang zo zal zijn) en dus pas ik mijn leven aan in functie daarvan. Dat neemt niet weg dat ik dat ik ook op carrièrevlak dromen najaag, maar die dromen moeten dan wel te combineren vallen met mijn gezin.
Bovenal ben ik mama
De liefde van mijn kinderen. De liefde voor mijn kinderen. De trots als ik naar hen kijk. Het onwezenlijke gevoel dat wij hen hebben voortgebracht – we hebben onszelf overtroffen :-). Meer heb ik niet nodig om die opofferingen met plezier te maken.
Die lachende gezichtjes, die warme knuffels, die uitspraken als ‘mama is mijn beste vriend’, ‘s avonds laat nog eens naar die slapende lijfjes gaan kijken, niets kan daar tegenop.
Ondertussen kan ik zeggen dat ik mijn weg heb gevonden en me goed voel in mijn rol als mama. Zonder mezelf er volledig in te verliezen, want uiteindelijk ben ik natuurlijk ook nog steeds een individu, een vrouw, een dochter, een vriendin en al de rest.
Maar bovenal ben ik mama.
Deze blog verscheen eerder op MAMoiselle Blogt.
