Nieuw hoofdstuk: naar school!

Het wordt ongetwijfeld een boeiende (en vermoeiende) tijd voor je. Er zal een hele nieuwe wereld voor je opengaan. Je zal ontzettend veel bijleren, je zal nog zelfstandiger worden, je zal vriendjes maken, je zal plezier maken maar ook ruzie, je zal blij zijn, boos, verdrietig, en je zal een eigen leventje uitbouwen, eentje waar mama nauwelijks iets van weet. 

Je bent er klaar voor

Aan de ene kant kijk ik ernaar uit. Je bent er klaar voor, en ik vind het een zalig idee dat je samen met je grote broer die nieuwe wereld tegemoet kan stappen. Het wordt fascinerend om je de komende maanden te zien groeien, evolueren en hopelijk bloeien. Het wordt ook wat makkelijker voor ons: we kunnen jullie nu allebei op dezelfde plaats afzetten ’s morgens, en dat is mooi meegenomen. En ook financieel zal het een serieuze slok op de borrel schelen.

Je broer zal een oogje in het zeil houden

Het is trouwens net iets makkelijker dan toen je broer voor het eerst naar school ging. We kennen de school, en we zijn er gerust in dat er goed voor je zal gezorgd worden. Er zijn veel bekende gezichten, en dat scheelt toch met twee jaar geleden toen we licht onwennig tussen al die onbekenden stonden te wachten aan de schoolpoort. Maar vooral, je grote broer is daar om een oogje in het zeil te houden. Ik weet nu al zeker dat hij in de speeltijd meteen op zoek zal gaan naar jou, dat hij tegen iedereen die het horen wil zal vertellen dat jij zijn broertje bent, en dat hij je tegen alles en iedereen zal beschermen zoals alleen een grote broer dat kan. Bof jij even, met zo’n lieve broer. Lucky you!

Het is toch even slikken

En toch… toch zal het ook serieus slikken worden. Bij het idee dat jij daar morgen als klein patatje een beetje verloren zal lopen in die veel te grote school wordt mijn keel een beetje dichtgeknepen. Het zal allemaal nieuw zijn voor je, je weet niet wat je te wachten staat en plots zal je weer de kleinste van de hoop zijn, terwijl je in de crèche ondertussen gewoon was aan je status van oudste. Mijn hart breekt bij het idee dat je bang of verdrietig zou zijn; of dat je je zou afvragen waarom wij je achterlaten.