je lijfje is te klein
voor al dat grote voelen
de woelige gedachten
die door je hoofdje joelen

verveeld van al dit vele
zoek je zonder te vinden
naar een weg om te ontladen
je terug te kunnen verbinden

de spanning bouwt op
je verliest je helemaal
roepen, schreeuwen, slaan
je onmacht is totaal

dan val je stil
volgt je grote verdriet
vele tranen die lijken te zeggen
"ik wil wel, maar kan het niet"

en daar in die grote zee
vinden we elkaar weer
kom je heel dichtbij
bekomen we iedere keer