Weg kamer vol speelgoed, enter: bureau
Mama, ik wil mijn eigen kamer
Een paar jaar geleden besloten we om de twee dochters samen op een kamer te leggen. Niet omdat we geen twee kinderkamers hebben, wel omdat ze constant ruzie maakten, niets konden delen ... en we stiekem (luidop dus) hoopten dat samen een kamer delen de boel zou rechttrekken.
Ze maakten nog altijd evenveel ruzie. Maar stiekem waren ze wel minder bang van donker, samen. En konden ze ook wel eens gezellig spelen in hun kamer, samen.
Mama, ik heb dus wel rust nodig he
Maar, de nood werd te hoog. Mijn oudste dochter wilde echt haar eigen ruimte.
Waar ze haar vriendinnen alleen kan entertainen.
Waar ze haar eigen spulletjes veilig kan wegbergen.
Waar ze eventjes tot zichzelf kan komen.
En ... waar ze rustig haar huiswerk kan maken.
Mama, ik ben zo blij, ik ben zo blij, ik ben zo blij
En dus was het zover ... we hebben de kamer ontmanteld en haar bed verhuisd. Snuf. Al het speelgoed laat ze achter bij haar zus. Want, o ja, ze wil ‘rust’.
Eigenlijk wilde ze maar 1 ding. Een bureau. Met schuiven, een bureaublad EN een draaiende bureaustoel.
Mission accomplished. Haar nieuwe plek ziet er super uit. Ze is dolgelukkig. En ik? Ik moet toch wel slikken. Weg PLAYMOBILE, weg Barbies, weg verkleedkledij. Enter: de grote wereld. Van bureaus en draaiende bureaustoelen.
Verdorie gij torenhoog cliché. De tijd gaat inderdaad veel te snel.
