mama en peuter

Over aanstellerig gedrag van een jaloerse kleuter

23/03/2023

Ik wil het even hebben over aanstellerig gedrag van een jaloerse kleuter. Het is de voorbije negen maanden eigenlijk nog niet zo slecht geweest. Onze oudste was meteen gek van zijn broer en kijkt er elke ochtend naar uit om hem te begroeten en om voor hem een dansje op te voeren en/of te zingen. Toch zijn er momenten, vooral de laatste weken, dat het groene monster duidelijk de kop opsteekt. 

Het viel me eerst niet meteen op. Ik dacht dat hij misschien wat te veel verwend werd en alles vanzelfsprekend was gaan vinden, maar na een kleine verandering van aanpak was het verschil meteen merkbaar!

Het waren vooral de openbare huilbuien die voor mij de doorslag hebben gegeven om wat lectuur op te zoeken en in actie te schieten. Maar daarnaast was er ook het opdringerig en tegendraads gedrag: Ik wil nú eten, ik wil dát eten, ik wil niet in douche, ik moet geen pipi doen ... en god weet wat nog allemaal. Als ik hem vroeg om op te houden met iets, werd ik gewoon genegeerd, of kreeg ik een luide "NEE!" als antwoord. Dit was ik van hem helemaal niet gewoon, soms voelde het precies of ik had een ander kind bij mij. Ik ben me er van bewust dat we nog altijd over een driejarige bezig zijn en dat het gedrag op zich niet geheel abnormaal hoeft te zijn maar er moest, al was het alleen al voor mijn gemoed, toch iets mee gedaan worden.

Allereerst heb ik mezelf innerlijk tot tien leren tellen (een oeroude truc maar volgens mij toch nog altijd doeltreffend als je niet vergeet om hem toe te passen) om vervolgens op een rustige manier in te kunnen gaan op zijn gedrag. Ik probeer nu vooral in keuzes te denken, want straffen had geen zin ... Als hij zijn tanden niet wou poetsen, stelde ik hem het volgende voor: Oké, je hoeft je tandjes niet te poetsen, máár dan vind ik niet dat je straks nog een koekje kan meenemen naar school of na het avondeten nog een dessertje krijgt. Deze dingen zijn helemaal niet goed voor de tandjes dus als je beslist om ze niet meer te poetsen, kan je ze beter schrappen. 

Op dat moment had ik het geluk dat hij voor zichzelf de nadelen al had afgewogen én dat hij mijn stelling niet in twijfel trok. Twee minuten later was hij voorbeeldig zijn tandjes aan het poetsen en ik heb een minimum aan energie verloren. Mocht hij nu toch gekozen hebben voor optie twee, dan had ik er voor één keer mee moeten leren leven dat hij zijn tandjes 's morgens niet zou gepoetst hebben maar hij zou dan ook geen koekje gegeten hebben noch een dessertje na het avondeten hebben gekregen ... Daar trekken ze dan hopelijk ook wel hun conclusies uit voor de volgende keer. Het is belangrijk om je in deze gevallen aan je woord te houden, denk ik dan?

Ik heb er al verschillende keren succes mee gehad maar het is niet altijd even gemakkelijk om voor elke situatie een 'keuzekaart' voor te leggen.. Alle tips en tricks zijn dus bij deze nog altijd welkom! Het kan waarschijnlijk beter ;-).

Het andere deel van de aanpassing was om meer tijd vrij te maken om met hem (alleen) bezig te zijn. Hiervoor moet ik vooral inboeten op mijn huishoudelijke taken maar zoals iedereen wel weet, gaan deze nergens naartoe ... Ik herorganiseer hier en daar mijn planning en mijn zoontje fleurt er volledig van op. 

Het is wel iets om vol te houden, want de reden waarom ik deze situatie aankaart vandaag, is omdat er sinds gisteren weer een ommekeer kwam in zijn gedrag. Bij elke handeling die hij deed moest ik bij wijze van spreken een opmerkingen geven. Hij is door zijn gepruts vandaag tot drie keer toe gevallen en had de tuinslang recht in zijn gezicht open gedraaid... Voor ik het wist, verviel ik weer in mijn oude patroon. Zagen dus. Ik was niet helemaal uitgeslapen (niet dat dit anders wel zo is ;-)), waardoor ik niet altijd op de juiste manier reageerde. Alsof ik plots vergeten was hoe ik het de afgelopen weken deed (?). 

We hebben gelukkig de dag toch nog mooi kunnen afsluiten. Wat een dikke knuffel niet kan doen!

 

Deze blog verscheen eerder op Moeke Steph.