negatieve zwangerschapstest

De negatieve test die je níet blij maakt

24/06/2022

Bij zowat elke test die ik de afgelopen 2 jaar heb gedaan of liet doen, duimde ik voor een negatief resultaat. Corona, nietwaar? Maar mijn allerlaatste test was geen PCR-test. En dus hoopte ik heel hard op een ander resultaat. Een positief.

Helaas. Negatief. Het moet zo ongeveer de eerste keer in 2 jaar geweest zijn dat ik nogal beteuterd zat te staren naar een negatieve test. En zat te hopen dat er toch nog een extra streepje tevoorschijn zou komen.

Maar nee, geen 2 streepjes. Geen ‘oef!’. Geen opluchting. Wel ‘toeme toch…’. Wel een diepe zucht. Wel teleurstelling.

En ja, natúúrlijk had ik op voorhand tegen mezelf gezegd dat ik mijn verwachtingen maar beter kon temperen. Dat ik niet na enkele dagen over tijd zijn al een zwangerschapstest moest bovenhalen. Dat het niet meteen in die eerste maanden prijs zou zijn – zou straf zijn. Dat ik realistisch moest zijn. Dat ik er niet zo fel mee bezig moest zijn.

Uhu. Dat had ik tegen mezelf gezegd. Dat zei mijn verstand. Alleen, het verstand is hier niet de enige die het voor het zeggen heeft. Het hart komt er nogal eens graag tussen. En luistert ook niet altijd even goed naar wat het verstand te zeggen heeft – beetje als een kindje eigenlijk, ironisch genoeg.

Druk. Geen druk. Druk

Enkele maanden geleden nam ik mijn laatste pil. En zijn mijn lief en ik aan het proberen om zwanger te geraken. Maar dat zijn we nog niet. En ook al herhaalt mijn verstand dat ik niet zo gefixeerd moet zijn, het is moeilijk om mijn innerlijke Elsa te vinden en het los te laten.

Want er is … mijn leeftijd. Laten we zeggen dat die wat hoger ligt dan die van de gemiddelde first time mom. Of ik het zo gepland had om pas op latere leeftijd aan kindjes te beginnen? Neen, helemaal niet. Maar het leven … weet je wel.

En die leeftijd zet druk. Of je dat nu wil of niet. Of je nu 100 keer tegen jezelf prevelt dat je er niet mag op focussen of niet. Je doet het wel. Zeker als je weet dat je gynaecoloog op voorhand bepaalde zaken wil checken – maar goed ook natuurlijk – en je nog een bloedonderzoek moet laten doen, doktersafspraken moet maken …

Dus probeer ik me in te houden en geen testen in huis te halen. Probeer ik om niet fanatiek de dagen te tellen tussen mijn maandstonden. Om niet te rekenen en euh ja … seks echt in te plannen (oh wat vind ik dat eigenlijk vreselijk ;-)).

Of me dat lukt? Dat lijkt me een retorische vraag.