Is je kindje geboren tussen 21 juni en 22 juli? Dan is het een Kreeft van horoscoop. Maar wat zegt dat eigenlijk over het karakter van je kind? We zetten even een aantal kenmerken op een rijtje.
Al meer dan twintig jaar bestuderen onderzoekers hoe gelukkig mensen zich voelen en gieten ze die cijfers in een curve. Uit die onderzoeken blijkt dat het geluksgevoel gemiddeld een dieptepunt bereikt als veertiger. En jammer genoeg gebeurt het vaak dat mensen zich op die leeftijd niet gelukkig voelen zonder dat daar een aanwijsbare reden voor is.
Je herinnert je de dag waarop je kind als baby afzette aan de crèche, de dag waarop hij of zij de eerste kleuterklas binnenwandelde … en nu lonkt de middelbare school. Weer wat loslaten, mama en papa. Want nu is je tiener oud genoeg om alleen op school te geraken. Met het openbaar vervoer bijvoorbeeld. Nog wat twijfel? Met een gratis probeerabonnement kan je kind al eens testen.
Kinderen die zelfzeker zijn en hun mannetje staan: elke ouder zou ervoor tekenen. Maar in het echte leven kampen best veel kinderen met een eerder negatief zelfbeeld en soms zelfs met faalangst. Veel kinderen en hun ouders worstelen in deze prestatiegerichte tijden met hun zelfvertrouwen.
Pinda’s al integreren in het dieet van je baby vermindert de kans op een pinda-allergie. Maar liefst met 71 procent. En die bescherming blijft doorwerken als je kind adolescent is. Dat ontdekten Britse onderzoekers.
De examens, wat een heerlijke periode toch. Ahum. Je bent er zelf dan misschien al een tijdje van verlost, maar je weet het: alles komt terug. En die examens mogen dit keer dan voor je kind(eren) zijn, aan de examenstress in huis ontkom je ook nu niet. Deze dingen zijn wellicht herkenbaar als je examentieners in huis hebt:
Het begint stilaan écht wel tijd te worden: ik moet nog altijd een zomerreis boeken. Naar jaarlijkse gewoonte pendelen mijn gedachten heen en weer tussen de Ardennen en de Zuidpool. En voor het eerst twijfel ik ook of ik als single mom met twee kinderen in groep op vakantie zou gaan, of toch alleen met de kinderen...
Donderdagavond, 16u.30 Ik heb eigenlijk nog twee à drie uur werk voor de boeg. Maar dat gaat niet. Ik moet dringend vertrekken, richting school. Richting mijn twee dochters. Ik kom na een stresserende rit in schuim en zweet toe aan de schoolpoort. De meisjes zijn blij. ‘Papa, eindelijk!’ We zitten nog geen twee minuten in de auto of daar is-ie al: 'Papa, wanneer is mama thuis?'
’s Morgens ben je nog moe en toch moet je opstaan, daarna snel eten en dan snel naar school. Zo begint je dag lieve schat, zodra je opstaat gaat het over presteren. Je hoort: “komaan, sneller of we zijn te laat!” je hoort wat je nog niet gedaan hebt, je hoort wat je nog niet kunt. Dan volgt een hele dag oefeningen maken en luisteren naar de juf of meester. Thuiskomen, weer huiswerk maken en presteren, dan even spelen en weer moe naar bed.
We kennen het allemaal wel: kinderen die om de meest onbegrijpelijke redenen hartverscheurend beginnen te huilen. We snappen het best, het leven is geen ponykamp. Al is het soms stiekem gewoon ook heel grappig als je er even bij stilstaat welke redenen aanleiding kunnen geven tot zo’n huilbui. Die kindertjes hebben het toch maar hard te verduren!
