Kinderen groeien echt veel te snel. De dagen kunnen soms lang duren, maar tegelijkertijd vliegen de jaren voorbij. En soms is het moeilijk om in te schatten wanneer je je moet vastklampen en wanneer je beter loslaat. Een mama worstelt nogal met de vraag hoe dat precies zit met affectie bij haar opgroeiende dochter. En dus stelde ze de vraag op een forum op het internet of ze het wel goed aanpakt.
De tijd met jonge kinderen in huis wordt ook weleens de tropenjaren genoemd. De jaren waarin je weinig slaapt en veel tijd stopt in de zorg van je kinderen: eten geven, luiers verschonen of hulp bij toiletbezoekjes, hulp bij aan- en uitkleden,... Het zijn de jaren waarin je amper tijd hebt om te douchen, te sporten of iets te doen met je partner omdat je wordt opgeslorpt door werk en gezin.
Gisterenavond zei mijn zoon dat hij er niet meer wilde zijn. Bam. Niet helemaal onverwacht, maar toch een klap. Hij heeft het al een tijd moeilijk. School is een worsteling, vriendschappen lopen moeizaam, hij voelt zich nergens echt goed.
Op 31 juli 2013 werd ons tweede kindje geboren, een zoontje Jack. Hij maakte onze gezin compleet na een dochtertje van twee jaar. Ons geluk kon niet op. De eerste maand verliep vlotjes. Na die eerste maand merkte ik echter dat Jack snel zeurderig werd, dat hij niet snel content was en zich snel verveelde. Ook ‘s nacht werd hij elke nacht wakker, tot twee keer per nacht, en dat elke nacht opnieuw, 2,5 jaar aan een stuk.
Experts geven aan dat we dringend weer strenger moeten worden voor onze kinderen. Volgens onze poll op Insta gaan jullie daar ook volledig mee akkoord. Meer dan 80 % stemde volmondig ‘ja’. Overduidelijke cijfers… Maar waar gaat het dan precies mis? Dat vroegen we aan de leerkrachten onder jullie. Dit zijn hun reacties.
Me-time, dat klinkt goed. Alleen, hoe doe je dat als werkende mama van twee kleine, lieve en bezige bijtjes? Ik weet het eigenlijk ook niet zo goed. Daarom effe een afweging van de theorie tegenover de praktijk. O ja, en met af en toe een kleine, kuch, bruikbare tip.
2014, het jaar waarin ik voor het eerst mama wilde worden. Mijn toenmalige vriend en ik probeerden een half jaar zonder resultaat. We gingen langs bij de gynaecoloog en uit die consultatie bleek dat ik heel moeilijk op natuurlijke manier zwanger zou geraken, doordat ik te weinig follikels aanmaakte. Toch gaven we de moed niet op en bleven we proberen ...
Volgens een studie die werd gepubliceerd in the Journal of Neuroscience is de band tussen moeder en dochter de sterkste van alle ouder-kind relaties. Tenminste, als het gaat over de gelijkaardige manier waarop hun hersenen emoties verwerken.
Om heel eerlijk te zijn (en dat ben ik zelden in het echte leven): ik haat het. Ja, ik hou van mijn peutertje van 19 maanden. Ja, er zijn leuke momenten. En ja, mama zijn is op verschillende manieren fantastisch. Maar jeetje, rondreizen en de wereld zien, je carrière uitbouwen of je op jezelf kunnen richten zijn dat ook!
Met tieners in huis zou een mens al eens lichtjes overprikkeld raken. Want die tieners, die zorgen graag voor de nodige decibels. Deze geluiden klinken bijvoorbeeld nogal vaak door het huis, en zorgen ervoor dat je echt hélemaal zen bent:
