Wij zijn al bijna vijf jaar getrouwd, jong en vol ambitie. We runnen ons eigen bedrijf en dat gaat goed. Mijn man en ik werken altijd samen, we eten samen, we zijn twee handen op één buik en dat voelt voor ons perfect. Wij werken niet met aparte rekeningen, alles is van ons allebei. We kregen drie kinderen op minder dan drie jaar tijd. Dat klinkt voor velen waarschijnlijk als hel, maar het is heerlijk. En we willen er nog!
Volgens recente cijfers zou 1 op de 12 Belgische ouders te maken krijgen met een parentale burn-out. De verdeling tussen geslachten is een beetje scheef, waardoor een parentale burn-out vooral voorkomt bij werkende mama’s. Is het omdat vooral vrouwen hebben de neiging hebben om eerst te zorgen voor anderen en dan pas naar zichzelf te kijken? Of spelen er nog andere zaken? En denk jij dat je misschien weleens te maken hebt met of kan krijgen met een (parentale) burn-out? Doe hier de test!
Dat het leven met kleine kindjes soms aanvoelt als een constante strijd, weet ook de Amerikaanse schrijfster en mama Bunmi Laditan. Een tijdje geleden schreef ze een prachtig stukje op Facebook, over het feit dat er soms helemaal niets écht misgaat, maar dat het toch zwaar is. Ze omschrijft een typische ochtendshift, en dat het allemaal weleens durft door te wegen. En dat is zo herkenbaar, dat we het jullie niet willen onthouden.
Kinderen hebben, dat is echt een zegen. We kunnen er allemaal van meespreken, die kleine schatjes zorgen voor leven in huis en zijn bijzonder entertainend. Bovendien zijn ze natuurlijk ongelooflijk schattig. En euh … een klein beetje vermoeiend misschien, maar hé, dat zijn details! Dat kinderen in huis een waar plezier zijn, dat bewijzen ook onderstaande foto’s. En die zijn toch een tikkeltje herkenbaar. Of is dat alleen bij ons? ;-)
Iedereen kent wel de wekelijkse rubriek uit de Flair waarin vrouwen zichzelf relativeren en zwart op wit lachen met de fouten die ze al hebben gemaakt. Voor de mama’s geldt dit ook: het is echt niet nodig om je schuldig te voelen over dingen die niet lukken, of over iets wat je wel of net niet gedaan hebt… In the end zijn mama’s ook maar mensen. Ik schreef eerder al over mijn blunders en dat werd op veel herkenbaarheid onthaald. Meer van dat dus!
Al maandenlang roept, wat zeg ik, schreeuwt mijn lichaam om een winterslaap. Met dekentjes, veel dekentjes. En met boeken en thee. Sloten thee. En wat doe ik? Ik forceer mij elke dag om op een onmogelijk uur op te staan. Om samen met mijn kroost uit ons warm en veilig hol te kruipen. De kou, de donkerte en de ratrace tegemoet. Dit voelt zo onnatuurlijk, zo geforceerd. Mijn lichaam schreeuwt stop.
Een peuter in huis stelt je soms voor dilemma’s waarop je niet meteen het antwoord weet. Gelukkig is de kennis van je digitale vriend Google ongelimiteerd. Geef toe … je typt wel heel wat in die zoekbalk, toch?
Je bent trots dat je kleintje ‘groot’ is en naar de kleuterklas mag. Een mijlpaal alweer. Tegelijkertijd voel je je hart lichtjes krimpen hoe dichterbij 1 september komt. Zal je kleine meid of jongen niet verloren lopen tussen zoveel nieuwe gezichten? Kan dat ukje een hele dag school aan? Kan jij dat aan? Herkenbare gedachten, geen zorgen! Ja, het is wennen, maar alles valt wel in z’n plooi.
Er is niks schattiger (en grappiger soms) dan een beginnend stappertje. Je hart smelt volledig als je peuter voor het eerst naar je toe komt gewaggeld, toch? Enkele tips en nuttige info voor die mijlpaal in het leven van je kleintje.
1 jaar geleden maakte jij mij mama. 1 jaar geleden nam ik jou voor de allereerste keer in mijn armen. 1 jaar … mijn baby is 1 jaar oud. Stop de tijd alsjeblieft!
