Ligt je baby het ene moment nog heerlijk te slapen, diep verzonken in hopelijk prachtige dromen, en zodra je je alertheid wat laat wegzakken, weerklinkt afgrijselijk gehuil door het hele huis. En getroost krijgen? Eenmaal ik mezelf van het plafond had geschraapt, bakte ik er niets van. Die reflux van onze kleine man maakte ons letterlijk en figuurlijk het leven zuur.
Ellenlange voedingen
Natuurlijk deden we ons best om alles wat bestond tegen reflux te gebruiken: het bedje wat schuin zetten (we hadden ook speciale positioneringskussens (in bed én het park) om L. zo comfortabel mogelijk te leggen - we legden hem in bed op zijn zij omdat ik doodsbenauwd was dat hij anders in zijn braaksel zou kunnen stikken), kleinere voedingen geven, aangepaste speentjes om de pap zo traag mogelijk door te laten stromen, L. stimuleren om een boertje te laten, veel rechthouden (al dragend of L. zittend in een Bumbostoeltje) en na de voedingen ook 30 tot 40 minuten rechthouden.
Dat laatste was in het begin zéér pittig, waardoor we als halve zombies door het huis zwierven, met momenten ijlend (echt gebeurd) en onszelf afvragend wat er nu realiteit was en wat gedroomd was (ook echt gebeurd, en durft soms nog te gebeuren met die nachtbraker van ons).
Een pasgeboren baby geef je in het begin elk anderhalf uur eten. Wat later wordt dat drie uur. Maar het eten geven zelf, duurde vaak al een dik half uur. Dan nog een half uur vasthouden en zien dat je baby een boertje laat, nog even een verse pamper aandoen (als we het ervoor vergeten waren, want met reflux doe je dat beter voor de voeding) en terug bed in. Als je baby kalm is, natuurlijk. Anders is het troosten tot hij uitgeput van het huilen zijn bedje in kan. Met wat geluk konden we dan nog een half uurtje slapen tot het spelletje weer van voor af aan begon.
Daarnaast probeerden we ook osteopathie uit. Een kennis van me raadde het aan omdat het bij haar baby ontzettend goed geholpen had. T. geloofde er totaal niet in, maar ik wilde het gevoel vermijden dat we niet alles voor onze baby geprobeerd zouden hebben.
Hier kunnen we kort over zijn: ook L. leek het zaakje niet te vertrouwen en hield de hele sessie de osteopate nauwlettend in de gaten. De avond en nacht erop waren nog erger en slapelozer dan gewoonlijk. Na wat nadenken heb ik toch een tweede sessie ingepland, waarin de osteopate mijn ‘ze zullen er uiteindelijk wel uitgroeien, zeker?’ volop beaamde. Euhm… waarom staat er dan op je website dat je tegen reflux kan helpen? Mijn vertrouwen in haar kreeg een enorme deuk. Volgend op de helnacht na die tweede sessie en een misnoegd ‘zie je wel?’-gezicht van de wederhelft hebben we geen vervolgafspraak meer ingeboekt.
De symptomen van reflux
Meer en meer raakten we ervan overtuigd dat L. een zwaardere vorm van reflux had. Hij voldeed aan heel wat symptomen:
- Gebogen rug tijdens of na het eten (check);
- Tijdens het slapen gekromd liggen (uhuh);
- (Vaak) hoesten (ja);
- Huilt overmatig (godverdomme, jaaaah!!!);
- Veel slikken en kokhalzen (helaas, ja);
- Gespannen en overstrekt zich (ja, hij overstrekte zich steeds als we hem vast hadden en probeerden te troosten, maar hij zich dan precies wilde loswrikken 🙁);
- Prikkelbaar na het eten (maar bij ons niet alleen bij/na het eten, eigenlijk…);
- Je baby groeit niet goed of verliest gewicht (dat niet);
- Slaapt niet goed (geeuw… klopt hier inderdaad);
- Slecht eten of weigeren te eten of net heel vaak willen drinken (hij slokte zijn flesjes telkens zo geagiteerd op alsof hij geen eten kreeg);
- Herkauwen, zoals een koetje (dat herken ik ook, ja);
- Vaak last van de hik (yep);
- De adem kan zurig ruiken (oei… ja, dat is hier inderdaad het geval);
- Regelmatig last van luchtweginfecties, ook neus en keel zijn dan extra gevoelig (hij had vaak een piepende ademhaling, klonk hees en schor en had de ene oorontsteking na de andere);
- Spugen (ja, dat niet meer sinds het projectielbraken gestopt was… tot we ontdekten dat het dan verborgen reflux was).
Badje om tien uur ‘s avonds
De kinderarts raadde ons na een zoveelste raadpleging aan om zo lang mogelijk natuurlijke manieren te proberen om die reflux tegen te gaan. Eerder, nog voor onze speciale, nieuwe pap, testten we eens gelilact uit. Dat is een poedertje dat je mee in de melk mengt, en ervoor zorgt dat de pap ingedikt wordt. Online vond ik heel wat lovende woorden van tevreden ouders terug. Zelf hebben we het welgeteld één dag gebruikt. De avond die volgde, staat voor eeuwig in ons geheugen gegrift.
Zodra de avond viel, kwam het gebruikelijke moment dat L. begon te huilen voor de rest van de avond. Meestal begon dat tussen 18.00u en 19.00u, en hield dit aan tot minstens 21.00u-22.00u. T. nam toen die periode de late shiften op zich en gaf nog de laatste voeding om 23u.
Die dag was T. helaas echt doodop en had ik voorgesteld om over te nemen zodat T. even kon recupereren. Het was werkelijk een periode om voor elkaar te zorgen, opdat we er niet onderdoor zouden gaan (spoiler: daar zijn we NIET in geslaagd). Helaas zat rusten voor T. er niet echt in, aangezien het gekrijs door het hele huis galmde. Ik wiegde L., zong liedjes, liep duizenden toertjes rond de eettafel, zette rustgevende muziek op… Niets hielp. L. bleef kelen alsof we hem aan het mishandelen waren (hoewel ik soms wel zin kreeg om hem effectief het zwijgen op te leggen, wat ab-so-luut niet goed was - gelukkig is het nooit zover gekomen).
Alle troostpogingen ten spijt, stond T. ineens terug in de living. Doodop, een moegetergd gezicht en gek geworden van het gekrijs. Zonder er veel woorden aan vuil te maken, begon hij een bad te vullen. Het was toen tien uur ‘s avonds. Een laatste wanhoopspoging om L. kalm te krijgen. Het warme water deed zichtbaar even deugd toen we hem erin dompelden. Helaas waren L.’s en onze opluchting van korte duur. Na enkele minuten begon het krijsen gewoon opnieuw. Topnacht dus.
Nog maar eens nieuwe pap
Hoewel de nieuwe pap soelaas bracht voor de darmpjes, bleef het refluxprobleem wel bestaan. Onze baby bleef onrustig en ongelukkig, en zijn gezichtje dat in zijn (korte) slaap(jes) van pijn verwrong, het zijn dingen die je als ouder niet meer vergeet.
We wisselden wel terug van speentje (de nieuwe pap stroomde te vlot door), zodat L. zijn melk toch al ietsje trager zou opdrinken. Het had een beetje effect. Een klein beetje maar… De pap was toch iets minder snel opgeschrokt dan.
Toen L. een vijftal maanden was, besloot de kinderarts met ons om toch nog eens een andere pap te proberen, die meer gericht was op het refluxprobleem. Als die dan geen beterschap bood, zouden we beginnen met maagzuurremmers. Tot op de dag van vandaag heb ik nog steeds spijt van die wissel.
Allereerst was de pap veel dikker en klonterde deze enorm. Onze kleine man werd enorm kwaad dat er niets uit zijn speentje kwam, dus we moesten alwéér zoeken welke speen het meest geschikt was. Gevolg: een onrustige baby die het tijdens de eetmomenten weer luidop op een kelen zetten en de rest van het flesje weigerde. Om vervolgens op de meest onmogelijke tijdstippen te vergaan van de honger. De dag nadien gingen we grotere speentjes bijhalen.
Verder moesten we van de kinderarts notities maken over de evolutie. Eerlijk? Het ging van kwaad naar erger. L. leek nog onrustiger dan anders en was de hele dag ontevreden. Voorheen kon L. tussen het huilen door korte momentjes van rust vinden en was hij even, héél even maar, een blije baby die brabbelde en kraaide. Die momentjes van kortstondig (gezins)geluk verdwenen met die nieuwe pap.
Het flesje geven werd weer meer een gevecht, waarbij hij onrustig dronk. Daarnaast gaf hij weer meer terug en begonnen de stoelgangsproblemen opnieuw. Na eerst constipatie te hebben, had hij daarna ontzettend veel diarree. Zijn pijnlijke gezichtjes bij het slapen braken mijn hart en… toppertje van al… hij geraakte NOG moeilijker in slaap. Als er ons voordien nog ietwat grotere brokken slaap gegund werden, was het nu game over. De terugkeer naar de specialere pap kon dat niet verhelpen. Tot op vandaag - L. is intussen een flinke kleuter van 3,5 jaar - gaan we elke nacht nog slapen met dezelfde onzekerheid: wat voor een nacht wordt het? Gaan we kunnen slapen of wordt het weer dolle pret vannacht?
