Psychologen Moîra Mikolajczak en Isabelle Roskam, beide experten op het vlak van parentale burn-out, benadrukken dat we met z’n allen een andere manier van denken en leven moeten aannemen. Collectief moeten we een andere reflex maken dus.
Papa aanweziger
Maatregelen die papa’s in staat stellen om meer aanwezig te zijn tijdens de kindertijd zouden nuttig zijn. Studies tonen aan dat papa’s meer geïnteresseerd raken in kinderen wanneer die beginnen te praten en spelen.
Als de aanwezigheid van papa’s in de vroege kinderjaren zou worden aangemoedigd, zouden zij vanaf het begin meer betrokken zijn. Terwijl onze sociale structuur momenteel net het feit versterkt dat mama’s er wat alleen voor staan om voor jonge kinderen te zorgen.
Collectief opvoeden oftewel ‘the village’
In Europa leven we vooral in individualistische landen, in tegenstelling tot veel Aziatische of Afrikaanse landen, die eerder het collectieve voorop zetten. In individualistische landen worden kinderen voornamelijk opgevoed door hun ouders, soms met hulp van de grootouders. De sociale band om hen heen is vrij beperkt.
In collectivistische landen wordt een kind opgevoed door ouders, grootouders, tantes en nonkels, buren ... De oudsten voeden zelfs vaak de jongere kinderen op. Het is een grotere gemeenschap die de verantwoordelijkheid en de last van de opvoeding draagt.
Je kan de mentaliteit van individualistische landen niet radicaal veranderen, maar het zou interessant zijn als de staat zich meer zou bemoeien met gezinsondersteuning, zoals dat ook gebeurt in de ouderenzorg. Wanneer iets geïnstitutionaliseerd is, maakt dat het ook makkelijker om schuldgevoelens te overwinnen en aangeboden hulp te aanvaarden.
Wat kan je doen om je mentale welzijn op te krikken?
- Sta jezelf toe om niet alles op je schouders te nemen. Sta jezelf toe om te delegeren. Sta jezelf toe om hulp te vragen. Sommige moeders hebben de neiging om dingen zelf te doen omdat ze denken dat het beter of sneller gaat. Maar daardoor krijgt de vader niet de kans om zijn deskundigheid te ontwikkelen.
- Accepteer dat een ander de dingen niet op dezelfde manier doet als jij. De kinderen zullen niet op dezelfde manier gekleed gaan, ze zullen andere dingen eten, wat wel of niet mag zal een beetje anders zijn. Iedereen heeft een andere hiërarchie van waarden, maar geen enkele is beter dan de andere. Zo zal een kind vaak een groter gevoel van autonomie ontwikkelen bij papa en een groter gevoel van veiligheid bij mama. Deze verschillende maar complementaire manieren van handelen dragen elk bij tot hun ontwikkeling.
- Voor mama’s die zich hulpeloos, verloren, gestrest of uitgeput voelen in hun moederrol is het ook nuttig om de balans op te maken van de bronnen van stress waarmee je te maken hebt. En van de middelen waarover je beschikt om je eigen evenwicht te vinden. Het effect van sommige schijnbaar kleine stressbronnen wordt soms onderschat. Maar de opeenstapeling van verschillende ‘kleine’ bronnen van stress is vaak gelijk aan het effect van een grotere stressfactor. Mama’s zijn zich niet altijd bewust van alle kleine spanningen die ze opstapelen. Vaak kan een gedetailleerde analyse daarvan helpen om sommige daarvan weg te halen.
Wil je graag meer weten over dit onderwerp?
In onze masterclass ‘The kids are alright, nu de ouders nog’ vertelt Lies Clerx, klinisch en gezondheidspsycholoog, je alles wat je over parentale burn-outs moet weten. Ze legt uit wat een parentale burn-out is, welke fases er zijn, welke risicofactoren en welke oplossingen er zijn om uit deze situatie te geraken.
