Fien

Fien (1990), getrouwd, mama van een zoon Matthijs (december 2019) en een dochter Tina (augustus 2021).

Mijn beste eigenschap: Empathisch vermogen, relativeren aan de hand van humor.

Mijn slechtste eigenschap: Me eerst een tiental keer te vaak tegen de schenen laten schoppen om er daarna overdreven op te reageren.

Ik heb de pest aan: Mensen die nergens het goede in willen zien, spel- en taalfouten in (professionele) teksten, mensen die overal een wedstrijd van maken, niet weten waarover ze praten maar het wel verkondigen als het evangelie en mensen die een chronisch gebrek aan respect hebben.

Ik hou van: knuffelen met mijn zoontje (de snelste manier om mijn batterij op te laden of mijn humeur op te krikken), eerlijke mensen met een gezonde portie tact, de geur van nat asfalt in de zomer, een lekkere voetmassage, dessertjes en cocktails met citroen, avondmarkten, mijmeren en schrijven met een goed glas wijn, een superspannend boek bij een kop warme chocolademelk …

Het gekste wat ons ooit is overkomen: Mijn leven is een aaneenschakeling van (on)gelukkige toevalligheden. We hebben ons op reis ooit ongelofelijk geërgerd aan enkele andere Belgische toeristen. Ze hadden absoluut geen manieren. Wat waren we blij toen we bij thuiskomst eindelijk van hen af waren … om hen twee dagen later terug te zien op een huwelijk van vrienden. De vrouw was de tante van de bruidegom.

Maar wat ons vorig jaar overkwam, dat vergeten we niet gauw. Onze kat was al elf lange dagen vermist. Uiteindelijk vonden enkele buren hem uitgerekend op Werelddierendag dood op straat terug. Die buren, mijn man, mijn schoonbroer en ik hebben het kadaver geïdentificeerd als onze Pronto, hij zag er op twee kleine bloedspatjes na eigenlijk heel goed uit. Tranen met tuiten heb ik om dat beest gehuild! Twee nachten later stond onze Pronto echter “doodgewoon” aan de deur te miauwen. Graatmager, maar levend en wel. Wiens kat wij dan begraven hebben? Geen idee!

Mijn meest voorkomende mentale toestand: Na dertien maanden onderbroken nachten komt het neer op een mix van vermoeidheid en verwarring. Ik vergeet echt alles. Het begon bij de zwangerschap van mijn zoontje en sindsdien herken ik mezelf niet meer. Soms is het grappig maar heel vaak is het gewoon ontzettend frustrerend.