Liesbeth is pleegmama van een puberzoon. Ze schreef een boek over de boeiende tijd samen. Omdat het opvoeden van een puberpleegzoon niet zoveel verschilt met grootbrengen van een eigen zoon, deelt ze graag enkele herkenbare passages uit haar boek op Tieners in huis.
Met momenten wil ik dat onze pleegzoon mijn dochter is. Niet mijn pleegdochter of iets dergelijks maar gewoon mijn dochter. Ik wil een dochter met wie ik van gedachten wissel over de lengte van mijn haar, de grootte van mijn oorbellen, over of mijn gat dat te dik is in deze rok, de fijne geur van parfum, de hoogte van mijn schoenhak onder een welbepaalde broek, de kleur van lippenstift … Allemaal zaken waarover ik fantaseer dat moeders met dochters praten.
Voor ik aan kindjes begon, en toen ik zwanger was van mijn eerste, had ik welomlijnde, duidelijke ideeën rond opvoeding en dergelijke. Bij mij zou het allemaal vlotjes lopen hoor. Kinderen die niet luisteren? Niet bij mij. Kinderen die mij de hele nacht wakker houden? Maar allez, dat is toch kwestie van structuur bieden, streng zijn, consequent opvoeden …? Euhm. ... Ja hoor, tuurlijk. Euhm. Niet echt?
Wellicht is het voor veel ouders een herkenbaar tafereel: Je kind vertelt lang uitgesponnen verhalen over Frozen, Pokémon of één of ander vaag filmpje. Maar zodra je vraagt hoe het op school was, wordt er plots bespaard op het aantal woorden en volgt er alleen een kort ‘Goed’ als antwoord. Wil je net iets meer info, zodat je écht weet wat er allemaal speelt in zijn of haar leven? Dan kunnen deze tips daarbij helpen!
Hoogsensitiviteit, het is een woord dat je de dag van vandaag steeds vaker hoort. Misschien heb je al eens gedacht: 'Zou het kunnen dat mijn kind hoogsensitief is?' Of misschien heb je een sterk vermoeden dat dat het geval is. Maar hoe kom je er achter of je kind al dan niet hoogsensitief is?
Ik herinner me nog goed hoe het vroeger ging. Mijn ouders waren streng, maar duidelijk. "Nee is nee," en daar viel niet over te onderhandelen. Tegenwoordig lijkt dat anders. Het idee van mild ouderschap, waarin empathie en geduld centraal staan, voelt voor mij soms als een enorme uitdaging. Natuurlijk wil ik dat mijn kinderen zich gehoord en begrepen voelen, maar waarom lijkt het alsof álles bespreekbaar moet zijn? Soms wil ik gewoon dat mijn kind luistert zonder dat elke beslissing eindeloos besproken hoeft te worden.
Mensen zitten vol goede bedoelingen, vooral als je op het punt staat om te bevallen. En echt, eigenlijk is al die aandacht fantastisch, op één of andere manier... Maar er zijn zo van die dingen die je eigenlijk liever niét wilt horen als je, letterlijk, een beetje op ontploffen staat...
‘Zou jij het einde halen?’ Dat staat te lezen bij een filmpje dat gedeeld werd door de Britse National Autistic Society om meer begrip te vragen voor kinderen met ASS (autismespectrumstoornis).
