Als ouder denk je misschien: als ik mijn puber af en toe een glaasje alcohol laat meedrinken, dan gebeurt dat in een veilige omgeving en leert hij op een verantwoordelijke manier met alcohol om te gaan. Maar klopt die redenering eigenlijk?
Elk kind is anders, en dat ontdek je eens zo hard als ze op kamp gaan. Dat zag ik ook dit jaar opnieuw bij mijn jongens. Laat ik ze voor het gemak B1, B2 en B3 noemen, als knipoog naar de boeven uit de serie van de broers Bassie en Adriaan, de clown en de acrobaat. Ook herkenbaar trouwens, als je enkel jongens in huis hebt …
‘Fuck!’ hoorde ik mijn 2-jarige dochter onlangs weer roepen. Ik beken. Ik vloek. Veel. Toen ik zwanger was heb ik een poging gedaan om te stoppen. Tevergeefs. Het lucht te hard op. Het is er ook zo hard ingebakken dat ik eigenlijk niet eens door heb dat ik aan het vloeken ben. Mijn man ook. Gisteren nog zei hij 3 keer ‘fuck’ in een verhaal en dan merkte ik het enkel nog op omdat ik erop aan het letten was. Het zit eigenlijk ook een beetje in de familie hoor. ‘Vokke’ is de creatiefste. Hij breit daar combinaties bij elkaar die ik hier zelfs niet eens durf neer te typen.
Wil je echt de award van attente wederhelft en beste daddy-to-be in de wacht slepen? Onderstaande acties zullen je ongetwijfeld de nodige bonuspunten opleveren. En da’s altijd mooi meegenomen, niet?
Ik probeer een paar keer per week te gaan lopen, maar dat lukt niet altijd. Werk, twee kindjes, het huishouden, je kent het wel. Maar zelfs als ik mijn looptrainingen moet skippen, doe ik nog aan sport. Wat zeg ik: sporten op Olympisch niveau! Want dat is nu eenmaal wat ouders doen, toch? Als we uitgaan van de definitie dat je aan sport doet wanneer je hartslag verhoogd is en je lichtjes zweet, dan sporten wij toch allemaal behoorlijk wat af, niet?
Voor de eerste keer naar de kapper met je kindje. Het brengt toch altijd een klein stresske met zich mee. Maar goed, gewapend met een paar boekjes trokken we, intussen een dikke 3 jaar geleden, richting kapperszaak met onze zoon van 1 jaar.
Justin Baldoni, een Amerikaanse acteur en papa, moedigt andere ouders aan om meer geduld te hebben met hun peuters wanneer zij een driftbui hebben. Hij vindt het ook helemaal niet nodig om beschaamd te zijn wanneer zo’n driftbui en plein public plaatsvindt. Hij postte een foto van zijn dochter die dramatisch op de grond ligt in de supermarkt, terwijl hijzelf en zijn papa ernaar staan te kijken.
Als ik mooie plaatjes zie passeren op sociale media, dan kan ik daar best wel over mijmeren. Ik kan daar soms zelfs een beetje jaloers op zijn. Zo’n schone living, altijd tip top in orde. Wauw! En die kinderen... Altijd zo proper, haar in de plooi, mooie kleertjes... Maar ook foto’s over uitstapjes en feestjes steken mijn ogen weleens uit.
Uit eigen ervaring weet ik hoe verschrikkelijk het is om in de wachtkamer van de gynaecoloog te zitten en te verwerken dat je net te horen hebt gekregen dat je baby’tje geen hartslag meer heeft, terwijl je omringd wordt door vrouwen met een bolle buik. India Batson stelt daarom voor om in gynaecologenpraktijken twee verschillende wachtkamers aan te bieden: één voor zwangere vrouwen, en één voor vrouwen die een verlies meemaken.
